Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
John Vanderslice vertelde KindaMuzik naar aanleiding van zijn vorige plaat, Pixel Revolt, over zijn niet aflatende protestroep tegen de leugenachtige en bedrieglijke Amerikaanse regering. Gevoed door een tijd van onzekerheid en ongekende achterdocht bracht de Amerikaan met Nederlandse wortels prachtige verhalende en fragiele liedjes, verpakt in beheerste boosheid.
Wat dat aangaat is er op Emerald City niet zo gek veel veranderd. Behalve dat de furie nog wat verder aangewakkerd is. Het grootste deel van zijn nieuwe plaat schreef de blonde zanger toen hij in een juridisch conflict zat met de immigratiedienst over het verkrijgen van een visum voor zijn nieuwbakken Franse vriendin. Vanderslice concludeert in afsluiter ‘Central Booking’: ”Held up at Kennedy, sent back to De Gaulle, looks like September has won once again.”
Zo loopt het alomtegenwoordige politieke element op deze plaat constant over in het persoonlijke. Het apocalyptische aspect, zoals de bliksemschicht die in ‘Kookaburra’ door de lucht schiet, keert constant terug. Net zoals dat geldt voor de instortende torens en de samenzweringstheorieën. Misschien ís de krapgeestige politieke toestand inderdaad zijn grootste obsessie, maar Vanderslice bewijst er wel wederom mee een zeer begenadigd verteller te zijn.
De titel Emerald City verwijst weliswaar naar de groene zone van Bagdad, maar het hart van de negen songs ligt nadrukkelijk in Noord-Amerika. Vanderslice geeft stof tot nadenken. Hij verkent het contrast tussen de vrijheden en verworvenheden van Manifest Destiny in vroeger tijden en de angst, paranoia en inperking van vrijheid in het post-9/11-tijdperk. En slaagt er in dat tijdsbeeld te plaatsen in een persoonlijke microkosmos.
http://www.kindamuzik.net/recensie/john-vanderslice/emerald-city/15827/
Meer John Vanderslice op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-vanderslice
Deel dit artikel: