http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Jenny Lewis | Acid Tongue

Een aangename trip.
CD, Rough Trade/Konkurrent

Tekst: Caroline de Swart

Publicatiedatum: 13 oktober 2008

Jenny Lewis heeft voor haar tweede soloplaat de Watson Twins achtergelaten en een nieuw blik bevriende muzikanten opengetrokken. M. Ward speelde op haar vorige album ook al mee en ditmaal verzorgt Zooey Deschanel, zijn wederhelft van het duo She&Him, de achtergrondvocalen. Ward zorgt ondermeer voor de gitaarpartijen in 'Pretty Bird', een van de prachtigste nummers op het album. Zijn slepende gitaarlijnen passen perfect bij de stem van Lewis.

Verder zijn daar nog leden van Lewis' eigen band Rilo Kiley en van Elvis Costello's The Imposters en zingt Costello zelf mee in 'Carpetbaggers', spelen en zingen vader- en zusterlief mee op twee nummers, produceerde vriendje Jonathan Rice een aantal tracks en werd Death Cabs Ben Gibbard van stal gehaald om een rol te spelen in de promotiefilmpjes van het album.

En dan is daar nog Chris Robinson van de Black Crowes, die een belangrijke rol speelt in het meest gewaagde en cruciale nummer van het album. Lewis schreef 'The Next Messiah' over haar vrijwel altijd afwezige vader, van wie ze tijdens zijn afwezigheid een ideaalbeeld creëerde. De verbittering slaat echter toe: "Now he's living in the woods, the dark and dank woods / With a cocktail waitress / Who thinks she's an artist."

Dit negen minuten durende lied is opgebouwd uit drie live opgenomen nummers die naadloos in elkaar overgaan. Het lijkt onbegonnen werk. De stukken zijn echter onlosmakelijk met elkaar verbonden en met een gospelslot zorgt Lewis er samen met Robinson voor dat 'The Next Messiah' een van de hoogtepunten wordt van het album. Ander hoogtepunt is de titeltrack, geschreven naar aanleiding van een LSD-trip op haar veertiende die verkeerd uitpakte.

Een gitaar en een stel vrienden, meer heeft Lewis niet nodig om haar verhaal te vertellen. Het is dan ook niet zomaar een showcase van bekende muzikanten. Het album ademt een sfeer uit van vrienden die avonden lang nummers uitwisselen en deze samen opnemen, zoals The Bands Music from Big Pink tot stand kwam. Lewis blijkt het experiment en de vooruitgang niet te schuwen en dat zorgt ervoor dat Acid Tongue een waardige opvolger is van Rabbit Fur Coat.