• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jenny Lewis/ Benji Hughes

Het charmante meisje en haar langharige hond.
09 oktober 2008, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Dirk Verhoeven

Beeld: Josselien van Eijk

Publicatiedatum: 11 oktober 2008

Wie Lassie een te hautaine hond vond, keek in de jaren tachtig naar het alternatief: Benji, van het vuilnisbakkenras. Zo'n twintig jaar later is Benji een singer-songwriter met weliswaar langer haar en appelwangen, maar verder evenveel aandoenlijkheid als de tv-pup. Deze Benji Hughes [foto midden] kwam afgelopen zomer met een 25 liedjes tellend debuut, waarvan het merendeel aanstekelijk poppy en lollig.

Vanavond ontbreekt de humor ook niet dankzij liedteksten als "Love is a razor / It's cold and it's sharp", maar Hughes en zijn strakke band kiezen eerder voor sfeer en lome romantiek dan voor pretpop. Het geheel doet denken aan schuifelfeestjes op de middelbare school. Niet zoals ze waren, maar zoals je gewild had dat ze waren. Aan het eind gaat de gezette, langharige Hughes in 'The Mummy' toch nog even rocken en hilarische dansjes doen. Het publiek gilt en giert erom.

De eng magere, maar immer charmante, in jarenzestigoutfit gestoken Jenny Lewis [foto's boven en onder] doet niet onder voor haar voorprogramma. Zo begint zij meteen met een hoogtepunt in de vorm van het het opzwepende, nieuwe nummer 'Jack Killed Mom', dat rustig begint, maar ontaardt in een goddelijke gospelstamper, terwijl nieuwe publieksfavoriet Benji de donkere vocalen invult.

Even soepeltjes vervolgt ze met uptempo countrynummer 'The Charging Sky' van eerste soloplaat Rabbit Fur Coat, waarbij The Watson Twins niet gemist worden. Lewis' vriendje en gitarist Jonathan Rice en de bassist kunnen net zo hoog, zo niet hoger zingen dan de tweeling.

Hoewel alle liedjes foutloos gespeeld en loepzuiver worden gezongen, blijken enkele nieuwe nummers ('Bad Man's World', 'Black Sand') wat te lijzig en repetitief in tekst om de aandacht vast te houden. De uptempo-liedjes genieten de voorkeur. Een tweede hoogtepunt is dan ook 'Carpetbaggers', nieuw maar klinkend als een oud swingnummer, waarin Rice op lekker knauwende wijze het couplet voor zijn rekening neemt dat oorspronkelijk van Elvis Costello is.

Titeltrack van tweede soloplaat Acid Tongue is een knap geschreven liedje over het met verve dragen van herhaaldelijke mislukkingen in de liefde. Lewis op gitaar, met haar muzikanten a capella bij elkaar op de achtergrond, krijgen het publiek met recht doodstil. Deze avond is allesbehalve mislukt en met Lewis en de liefde lijkt het voorlopig ook goed te zitten. Hij mag dan als toegift het cheesy 'Love Hurts' zingen, Jonathan Rice is een verdomd gelukkige gitarist.

http://www.kindamuzik.net/live/jenny-lewis/jenny-lewis-benji-hughes/17578/
Meer Jenny Lewis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jenny-lewis