http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Interpol | Antics

Ondanks het gebrek aan donkere wolken en onweer een goede plaat.
CD, EMI

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 08 oktober 2004

Het is moeilijk, heel erg moeilijk om als band een werelddebuut te evenaren laat staan te overtreffen. Een band die een werelds debuut aflevert kan daarmee zijn eigen doodsvonnis tekenen. Ironisch maar de waarheid. Hooggespannen verwachtingen zijn funest voor tweede albums. Ik hield mijn hart vast voor Interpol met deze feiten in mijn achterhoofd. Turn On the Bright Lights (2002) blijkt twee jaar later namelijk nog steeds relevant, krachtig en spannend. De vergelijkingen waren indertijd niet van de lucht, overdreven zelfs. Joy Division, The Smiths, niet de minste ijkpunten en voor een groot deel op weinig gebaseerd. Vergelijkingen van die klasse geven wel de kwaliteit van het album aan.

Nu is er de opvolger. Om meteen maar met de deur in huis te vallen: het is geen Turn On The Bright Lights. Maar dat hoeft ook niet, klassieker op klassieker afleveren is niet iets wat je kunt verwachten van een nieuw bandje. Eenmaal van die gedachtegang afgestapt bevat Antics meer dan een doorsnee indierock-album. Te beginnen met het donkere orgeldeuntje dat ‘Next Exit’ begeleidt. De bezwerende, monotone vocalen, die typisch Interpol lijken klinken als vanouds. Een goed begin is het halve werk. Vooral het eerste deel bevat de betere liedjes met ‘Evil’ en het dramatische ‘Take You on a Cruise’, met overigens bizar slechte teksten als “Time is like a broken watch / I make money like Fred Astaire.” De uptempo single‘Slow Hands’ is erg aanstekelijk met het daverend refrein voorzien van bonkende drums en venijnig gitaarspel. Klapper is echter het meeslepende ‘Not Even Jail’ dat als een donkere deken over Antics trekt. Episch, gierende gitaren en wederom die bezwerende vocalen. Eigenlijk het enige moment dat de donkere sfeer van Turn On The Bright Lights wordt benaderd.

Antics mist stekels, een scherp randje, onweer. Je kunt niet beweren dat het een slecht album is, de verwachtingen, gebaseerd op het debuut waren gewoon te hooggespannen. Als je dan met Antics komt mag niemand eigenlijk zeuren. Interpol redt het wel.