• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Interpol kijkt verder dan Joy Division

Drie lange jaren heeft Interpol zitten tobben. Een versgetekende majordeal en twee jaar Spartaans repeteren en schrijven heeft de band echter de diepgang opgeleverd om van Interpol meer te maken dan het zoveelste wegwerpbandje dat de NME-charts bestijgt. Our Love To Admire is een duistere, meeslepende plaat waarop de band zowel qua songmateriaal als op productioneel niveau een enorme stap maakt.

Tekst: Rik Annema

Publicatiedatum: 23 juli 2007

Op handen werden ze gedragen door alle hipsters tijdens de release van hun debuut Turn On the Bright Lights (2002). Antics (2004) kon dat momentum niet vasthouden, maar van paniek was geen sprake. “Tuurlijk is het vervelend dat ook negatieve kritieken opduiken. Maar wij waren als band best bereid een stapje terug te doen. Hypes komen en gaan, dat snappen wij ook. Na onze tweede plaat Antics besloten we eigenlijk pas echt om volledig in de muziek te duiken. Vooral om meer als groep te werken. Zo gebruik ik hotels niet meer als luie verzorgingshuizen, maar als tweede repetitieruimte,” zegt de strak in’t pak gehesen Samuel Fogarino.

Genieten kan hij echter nog steeds van het celebrityleven. In het luxueuze Amsterdamse College Hotel valt Fogarino, in zijn Italiaanse maatpak, allerminst op tussen de rijke buitenlandse juppen. “Wil je ook een lekkere cappucino?,” vraagt Fogarino vanuit zijn bruinleren Chesterfield stoel. “Als die leuke blonde serveerster kopjes komt halen zal ik eentje bestellen.”

Zat van de pers?
De perspromotie die een week eerder begon in Engeland heeft Fogarino niet als tergend zwaar ervaren. De rest van de band lijkt er wat meer moeite mee te hebben. Vooral zanger Paul Banks doolt wat schuchter en levenloos door het College Hotel. “Paul krijgt gewoon meer voor zijn kiezen. Hij heeft meer uit te leggen. En het is ook wel vreemd om met vele vluchtige media twintig minuten of korter te praten over een album waar je met ziel en zaligheid, drie jaar aan gewerkt hebt. Het is die tegenstrijdigheid van eigenlijk niet mee te willen doen aan dat hele mediacircus, maar tegelijkertijd midden in die troep zitten. Als band moet je daar een gezonde middenweg in vinden.”

En dat terwijl middenwegen eigenlijk niet aan Interpol, en zeker niet aan Fogarino, zijn besteed. Zo heeft de drummer nog mooie herinneringen aan zijn eerste keer Amsterdam. Niet met Interpol, maar al veel eerder tijdens een snoepreisje met wat vrienden. “Door het lint gingen we hier. Heerlijk vrij is het in Amsterdam. De vele clubs en barretjes maar in die tijd uiteraard ook de drugs. Ik heb mij er ook in mijn tijd bij Interpol vaak aan bezondigd. De anderen ook trouwens. Het is nou eenmaal voorradig, maar uiteindelijk holt het je behoorlijk uit. Vooral na de tour voor Antics voelde ik me ontzettend leeg. Tijd voor bezinning zullen we maar zeggen”

90125
Die bezinning heeft tot nieuwe inzichten geleid. Muzikaal heeft Interpol een behoorlijke verdieping ondergaan, die mede terug te voeren is op de ontdekking van een stel nieuwe platen. “Een van de belangrijkste is 90125 van Yes. Een prachtige, door Trevor Horn geproduceerde, plaat.” Progpop welteverstaan. Daar zal de hippe achterban van Interpol zich toch wel even voor achter de oren krabben. Hun minimalistische helden lopen weg met de meest kitscherige, volgestouwde en virtuoze popplaat van de jaren tachtig? “Tsja, toch weer die tegenstrijdigheid denk ik. Veel fans denken waarschijnlijk dat we nog steeds alleen Joy Division bestuderen.”

“Niets is minder waar. Productioneel gezien heb ik van dat Yes-album veel opgestoken. De enorme gelaagdheid in de mix, de fabuleuze complexiteit van de composities. Die liedjes klinken een stuk simpeler dan ze in werkelijkheid zijn. Wij hebben op Our Love To Admire de sound ook proberen op te bouwen vanuit vele verschillende laagjes. Zo is op vrijwel het gehele album een hele batterij aan synthesizers te ontdekken. Die staan alleen zelden overheersend in de eindmix. Er is naar mijn idee veel ruimte op ons nieuwe album. Je kunt tussen de instrumenten doorluisteren.”

Klederdracht
Het enige waar binnen Interpol oprechte eenheid over bestaat is de fameuze peperdure klederdracht. Alsof ze rechtstreeks uit Sicilië zijn komen aanvliegen. Tijdens dit interview heeft Fogarino net als de overige bandleden toch minstens een minuutje of veertig voor de spiegel doorgebracht. Anders krijg je dat hagelwitte overhemd niet zo prachtig in je broek gevouwen en dat zorgvuldig zwartgeverfde haar niet zo strak in de scheiding. Uiterlijk vertoon en de presentatie laat de groep naar de buitenwereld alles behalve aan het toeval over. Het imago staat, dat lijkt zo duidelijk als wat.

Dan klapt de deur met een behoorlijke zwiep open. Het is de serveerster. Met grootste ijver verzamelt ze de door Fogarino opgespaarde cappuccinomokken. Hij wacht daarom beschaafd met opnieuw bestellen totdat haar taak volbracht is. Na een zwijgzame minuut is het zover: “Twee cappucino graag. Ook eentje voor hem,” zegt hij. De serveerster wordt er wat verlegen van. Een vermakelijk, lieflijk schouwspel. Alsof haar vooronderstelde verwachtingen van de in mafiapak gestoken Fogarino totaal niet overeenkomen met de werkelijke Fogarino die voor haar zit. Weer die tegenstelling.

http://www.kindamuzik.net/interview/interpol/interpol-kijkt-verder-dan-joy-division/15781/
Meer Interpol op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/interpol