http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

I Am Kloot | Play Moolah Rouge

Bittere en wonderschone romantiek.
CD, Townsend

Tekst: Harm-Jan Zondag

Publicatiedatum: 07 februari 2008

Het is verbazingwekkend dat I Am Kloot, na aanvankelijk door NME als aanvoerder van de zogenaamde 'new acoustic movement' gehyped te zijn, na drie albums nog steeds geen groots commercieel succes heeft weten te behalen. Met hun laatste album laten de heren namelijk horen dat ze het nog steeds kunnen: rechtstreeks de ziel bereiken met melancholische, zoetzure liedjes met weerhaken.

Op Play Moolah Rouge doet I Am Kloot precies wat de naam doet vermoeden. Het drietal uit Manchester heeft een uitstekende livereputatie en legt dat gevoel nu op plaat vast. Met de gebroeders McLeon - die hen bij optredens al begeleidden op lapsteel en toetsen - dook men de Moolah Rouge-studio in om alles live in te spelen.

Het resultaat klinkt rauwer en voller dan ooit en vormt zo een logisch vervolg op Gods & Monsters. Bramwell zingt met schurende stem zijn wonderschone, hartverscheurende liedjes over de liefde, het leven en de wereld. De huilende lapsteel en de toetsen - soms bijna klassiek, soms als een overstuurd rockorgeltje klinkend - geven het geheel extra cachet.

Waar op Gods & Monsters excellente songs nog afgewisseld werden met relatief zwakkere exemplaren, is de kwaliteit hier meer constant. Wellicht omdat de band een aantal liedjes al ruim een jaar live speelt, waardoor deze hebben kunnen rijpen. Een prachtig voorbeeld hiervan is 'Suddenly Strange'. Over de getergde zang van Bramwell wordt een bombastische riff uitgerold, wat resulteert in een juweeltje van ruwe schoonheid.

Een liedje als 'One Man Brawl' laat zien dat ook de donkere en gekwelde poëtische teksten zijn gebleven: "Where I sleep at night, the creatures crawl / And I get caught up in a one man brawl". Op andere momenten schijnt weer het voorzichtige optimisme en het geloof in de liefde tegen wil en dank door dat liedjes als 'From Your Favourite Sky' kenmerkte.

I Am Kloot klinkt uiteindelijk vooral nog heel erg als I Am Kloot en daar is niets mis mee. Mis de kans dus niet om de baardige drummer, de kettingrokende bassist en de bittere romanticus aan het werk te zien in de duistere zaaltjes waar deze muziek thuishoort.