• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

I Am Kloot: "Geen idee wat we na dit album moeten doen"

Let It All In is het zesde studioalbum van Manchesters gezelligste cultfiguren. De band stond voor de moeilijke taak om de voor een Mercury Prize genomineerde voorganger, Sky at Night, te overtreffen en riep opnieuw de hulp in van Elbow-leden Guy Garvey en Craig Potter als producers. De aardig aangeschoten zanger John Bramwell en bassist Peter Jobson vertellen onder het genot van ("Dit zijn echt de laatste!") vier koude biertjes.

Tekst: Lisa de Jongh

Publicatiedatum: 10 januari 2013

Op het moment dat we bij I Am Kloot in het Amsterdamse Lloyd Hotel aanschuiven, is de band al bijna vijf uur lang aan het bier. En het is halfvier ’s middags. Nee hoor, dat de heren de Nederlandse pers met de nodige consumptie en dikke tong moeten spreken, kan ze niets schelen. Als ze maar zo nu en dan een sigaretje mogen roken tussendoor, het liefst om de tien minuten. En twee dagen na de persdag hoeven ze pas weer te presteren op het podium, vanavond nog niet. Het plan is om na alle interviews naar Eindhoven te treinen, en vervolgens met de stoptrein naar Geldrop te gaan, naar hun stamkroeg. “Je mag er roken en je kunt er darten. Het is geweldig.” Zanger John Bramwell heeft er zin in.

Samengevat
Hoewel het onmogelijk is om op hetzelfde denkniveau als Bramwell en Jobson te komen in slechts dertig minuten tijd, volgt een inspirerend en vooral eerlijk gesprek. In de ogen van het duo is Let It All In, dat op 18 januari uitkomt, de meest extreme plaat die I Am Kloot tot nu toe heeft afgeleverd. Over ‘Hold Back the Night’, de eerste single van het album, zegt Bramwell: “In dit nummer zijn twaalf jaar I Am Kloot samengevat. Het heeft alles in zich: van Northern Soul tot Nina Simone, plus een subtiele opbouw en een explosief einde. Het had een James Bond-soundtrack kunnen zijn." Voor I Am Kloot is het nummer ook te zien als makkelijke overgang van Sky at Night naar het nieuwe werk. “De donkere, sinistere sfeer van die plaat blijft behouden maar het barst tegelijkertijd uit zijn voegen”, vult Jobson aan.

De bassist, peinzend over het geluid dat op Let It All In te horen is: “Ik heb geen idee wat we na dit album moeten doen. Het is zo over the top dat we onmogelijk nog een stap verder kunnen. Tot nu toe waren onze albums meestal een logisch vervolg op elkaar. Nu ben ik bang dat we echt een stap terug moeten doen, en daar word ik zenuwachtig van.” Na deze bekentenis vult zijn bandgenoot aan: “Aan de andere kant voelt deze plaat als een nieuw begin. Ik ben weer gaan schrijven zoals op ons allereerste werk, ik liet de woorden tot me komen op de juiste momenten. Ik ging niet meer nadenken over thema's waarover ik zou moeten zingen, de onderwerpen verschenen vanzelf. Het was een eyeopener voor mij, ik voelde me herboren. En dat op mijn leeftijd”, lacht Bramwell.

Verrassingen
Zelfs na twaalf jaar staat de band nog dagelijks voor verrassingen. Want is er nog een volgende stap, een volgend stadium, als je al zoveel jaren één van de meest constante muzikale factoren bent in het Britse muzieklandschap? Bramwell: “Jazeker. Maar je moet het zoeken in kleine dingen. Zo zat ik laatst in de auto met mijn vrouw en kinderen. Gewoon overdag, om boodschappen te doen. We zetten de radio aan, en ‘Hold Back the Night’ werd gedraaid. Dat was het meest bijzondere moment in tijden.” Ook Jobson herinnert zich de eerste keer dat de nieuwe single werd gedraaid. “Ik was in de keuken en kon geen shag vinden, dus besloot ik maar pure marihuana te roken. Toen het nummer even later op de radio kwam, was ik zo stoned dat ik mijn hoofd in de boxen probeerde te stoppen om er optimaal van te genieten.”

Bramwell moet hardop lachen om het verhaal van zijn vriend. Zo hard, dat de volledige hotellobby zich omdraait naar de tafel waaraan het schaterende duo zit. De zanger sluit het gesprek af met een laatste anekdote, om zijn goede vriend Peter te complimenteren. “Weet je, toen ik als kind voor het eerst een gitaar oppakte, had ik geen idee wat dat instrument kon. Ik speelde en speelde, weigerde naar muziekles te gaan, en dacht dat het best goed ging. Toen kwam Peter op een dag langs, pakte mijn gitaar af en stemde hem. Ik had geen idee dat mijn gitaar vals was, maar opeens klonk het beter”, glimlacht Bramwell. “Toen zijn we maar een band begonnen." En daar heft het duo even een glas op. Op nog twaalf mooie jaren of zes albums, en bovenal op een veilige reis naar Geldrop natuurlijk.

Foto's door Lawrence Watson

http://www.kindamuzik.net/interview/i-am-kloot/i-am-kloot-geen-idee-wat-we-na-dit-album-moeten-doen/23570/
Meer I Am Kloot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/i-am-kloot