Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Howe Gelb vernoemt de nieuwe plaat naar het type mens dat hij zelf is. In gewoon Nederlands: hij klooit maar wat raak. Een intuïtieve artiest die op toeval en gelukjes stuit en niet per se de betekenis van dingen wil weten. Dat verstoort de geïnspireerde zoektocht naar coïncidentie alleen maar. Ook is de cultheld uit Giant Sand een dagje ouder en begint hij meer en meer op een nieuwe Lee Hazlewood te lijken.
De plaat begint met een welkomstwoordje uit de woestijn, want de veel in Europa verblijvende muzikant met een Deense eega, is terug in zijn gortdroge Tucson in de staat Arizona. 'Vortexas' is de bijnaam die Gelb zijn stad geeft. Bonnie Billy zingt een groot deel van dit lied mee en dat is niet echt een aanwinst sinds deze steeds serieuzer probeert te zingen en eigenlijk nogal saai wordt.
Waar wil Gelb heen met The Coincidentialist, vraag je je dan af. Toch weer terug de woestijn in. Met veel vrijheid en sterke muzikale bijdragen van zijn oude maat en ontdekking M. Ward op gitaar en Sonic Youthdrummer Steve Shelley. De meeste nummers bewegen traag, als slome slangen in heet zand. En Gelbs eigenzinnigheid en briljante invallen worden nogal eens gemist.
'Unforgivable' is wel een eigengereide track met blije en veel te catchy koortjes en allerlei freaky geluiden die de boel weer uit elkaar trekken. Maar zoveel spannends gebeurt er niet over de volle 36 minuten van deze plaat, die desondanks wel degelijk vintage Gelb is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/howe-gelb/the-coincidentialist/24481/
Meer Howe Gelb op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/howe-gelb
Deel dit artikel: