Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Oneindige rijen leegstaande, inktzwarte fabrieken. Buizen, machines, radiators. Geen menselijke ziel te bekennen. Industriële, gezichtsloze rüines: de inktzwarte wereld van David Lynch' Eraserhead. Niets te zoeken. Daar is HEXA: een samenwerking tussen ambientcomponist Lawrence English en flop house manatee Jamie Stewart (Xiu Xiu). Voor de Lynch-expositie Between Two Worlds hebben beiden de machines aaneengeschakeld voor allereerst (er is al een aankondiging van meer) een cassettebandje aan horror noise.
Een soundtrack dus, maar niet zomaar. In lijn met ouder werk van English is ook HEXA een zoektocht naar de impact van geluid. HEXA is dan niet enkel voor het oor en het hoofd waaraan het is bevestigd, maar voor het hele lichaam. Gevat in een dun cassettelint met een plastic kastje. Twee kantjes muziek met een gruizige compositie van tien minuten op iedere zij.
De muziek: die is, naar verwachting, hoogst ongezellig. Geen botte ongezelligheid zoals op de sloopexpeditie van MERZXIU. HEXA gaat genuanceerder te werk. Langzaam sleept het duo de machinerie in gang. Een galmende kazerne met zuigers, plaatstaal, hamers en walsen. Korrels roet en schilfers. Statische, benauwende ruis en geluiden van erosie. Er valt iets heel langzaam uit elkaar. Verkruimelt. En er zijn toeschouwers. Weinig. Ze kijken, luisteren en passeren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hexa/hexa/26472/
Meer HEXA op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hexa
Deel dit artikel: