• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lawrence English | Wilderness of Mirrors

Vakkundige ambientsymfonie veterstarend vakkundig stukgemaakt.
LP, Room40

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 28 september 2014

Shoegaze-ambient. Kent u die term? Naar alle waarschijnlijkheid niet. Laptopturen kunnen veel ambientartiesten als de beste, maar veterstaren is meer een pose voor bepaalde rockers. Dan reken je buiten Lawrence English die tussen beide - in klank althans - een brug weet te slaan met zijn Wilderness of Mirrors.

English haalde de inspiratie voor deze plaat uit het live aanschouwen en vooral live horen, of beter nog: (door)voelen van concerten als Swans, Earth en My Bloody Valentine. Wie een dergelijke exercitie in extreem volume en stormachtige geluidsverdichting heeft meegemaakt, kan zich de fysieke impact zeker nog herinneren. Zo ook English die toch al een fascinatie koesterde voor sonische extremiteiten.

Was English voorheen aan de meer academische kant van het spectrum te horen, deze tektonische dreunen activeren het luisteren danig lichamelijk. Ogenschijnlijk complexe chaos op splijtend volume zorgt voor de fysieke impressie. Hou je het uit in het geraas en getier, dan openen de oren zich voor de eventuele nuances en blijkt English voor subtiele stapelingen gezorgd te hebben: windvlagen en slagregens waarin opvallend genoeg schitterende details te ontwaren zijn.

Conceptueel schijnt English te willen verwijzen naar desinformatie-campagnes uit de Koude Oorlog. Kan. Mag. De historische pendant hoor je wellicht niet, maar English draait je wel een zeker rad voor oren. Eigenlijk maakt hij op Wilderness of Mirrors zalvende, breedvoerige ambient. Die is echter totaal stuk gemaakt; alsof je oneindig een serie fotokopietjes van fotokopietjes maakt. Wat dat met beeld doet, bewerkstelligt English door het ene geluid in het andere te spiegelen en daarvan weer een spiegelbeeld te maken. En dat alles met de VU-meters vol in het rood en alsof hij het ene brakke tape-je met high speed dubbing naar het andere brakke tape-je overspoelde. En nog eens, steeds opnieuw, heen en weer.

Een indrukwekkend album maak je niet alleen door alles vol in het spreekwoordelijke rood te draaien. Dat laatste kan iedere gek (hoor: de sneue klankpuinhoop Aurora van Ben Frost). Een vakkundige symfonie presenteren in de vorm van stukken audio laat je beter aan een maestro als English over. In diens spiegelpaleis schittert oogverblindend licht. Daarin ligt, net als in de beste shoegaze, loutering besloten.

http://www.kindamuzik.net/recensie/lawrence-english/wilderness-of-mirrors/25326/
Meer Lawrence English op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lawrence-english