Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"When you put me down/Revenge is the first thing on my mind", aldus Tom Barman in het titelnummer van dEUS’ vierde studioplaat. Dat het kleinood per definitie al de winkelrekken haalde, mag een half mirakel genoemd worden. Wie immers van de premisse van een triomfantelijke terugkeer uitgaat, is niet bepaald gebaat bij een ontredderde kalvarietocht als prelude van een regelrecht annus horribilis.
Zij die dEUS bij voorbaat met een brede grijns aan de galg knoopten, hebben echter lik op stuk gekregen. En lijden zullen ze, want onze nationale rocktrots katapulteert met Pocket Revolution alle punten en komma’s terug op de plaats waar die thuishoren en voegt er boudweg nog enkele levensgrote uitroeptekens aan toe ook.
De zeven minuten durende opener ‘Bad Timing’ is meteen een lefgozer met epische allures. Stompend en stotend, sprintend en schuifelend en rauwer dan lillend vlees: deze verschroeiende rocksong zit je als kolkend lava op de hielen. De claustrofobische paranoïa van ‘Sun Ra’ ("Let the black blooded vein / Come to your brain") reduceert overlevingskansen prompt tot nihilwaarde. Kortom, als dEUS anno 2005 (met Alan Gevaert op bas en Stéphane Misseghers op drums) de gitaren inplugt, doet het dat ontdaan van ballast én rechtlijniger en directer dan voorheen. Een veelvoud van die overslaande vonken zijn te horen in het bloedstollende ‘Cold Sun of Circumstance’, dat ook live de boel flink op stelten zet.
Met wat goede wil zou je Pocket Revolution beslist kunnen beschouwen als een Best Of dEUS, waarop ze de bonafide klassiekers hebben ingeruild voor een bundel nieuwe songs (behalve dan ‘If You Don’t Get What You Want’ en uiteraard het onverwoestbare ‘Nothing Really Ends’) die de meest significante stigma’s uit hun verleden gracieus compileren. De single ‘7 Days, 7 Weeks’, het eerste rustpunt op de plaat, zet alle criticasters die de doortastendheid en efficiëntie van het songschrijversduo Barman/Ward ooit in vraag stelden alweer een flinke neus. Het mierzoete ‘Include Me Out’ – met Guy Van Nueten op piano – teert op een ruimtelijk geluid en een kristalheldere melodie en stelt alles in het werk om de identiteitscrisis van de auteur aan banden te leggen. Wie hier geen pap van lust, verdiept zich voortaan beter in het oeuvre van Nightwish of Within’ Temptation.
Eénmaal je dit album definitief weet te klissen, valt pas hoe gemoedelijk, warm en sfeervol dEUS zijn kajuit vandaag heeft ingekleed. Tussen de in technicolor gehulde gordijnen schemert opvallend veel soul (het kamerbreed gearrangeerde en door Stef Kamil Carlens opgedirkte titelnummer) en het soort funk (‘Nightshopping’) dat blindelings het ingenieuze snarenwerk van Mauro Pawlowski (gitaar) verraadt. ‘What We Talk About (When We Talk about Love)’ en ‘Stop-Start Nature’ torsen dan weer met sprekend gemak de Magnus-erfenis, ontmaskeren subtiel Barmans pappenheimers (Beefheart en JJ Cale) en smokkelen een buslading onweerlegbaar vettige grooves binnen. Weeral bingo!
"I’m living my life through someone else looking at me", mijmert Tom Barman in ‘Sun Ra’. Het dEUS-opperhoofd kan opnieuw met gerust gemoed bij de slager en bakker langs, want geiler, rijker en eclectischer dan op Pocket Revolution klonken hij én zijn band nooit. Nu nog de rest van de wereld overtuigen. Aan de verbluffende kwaliteit van deze plaat zal het alvast niét liggen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/deus/pocket-revolution/10526/
Meer dEUS op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/deus
Deel dit artikel: