Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het grootste nieuws over de nieuwe Death By Stereo is dat bassist Paul Miner vervangen is door Tyler Rebbe (Pulley). Maakt dat wat uit dan? Bijna elke band die meer dan twee cd’s uitbrengt kent toch bezettingswisselingen? Zeker, maar als je je belangrijkste songschrijver én producer van je platen laat gaan, heeft dat consequenties.
Er is duidelijk een poging gewaagd om de organische productie van Into the Valley of Death te benaderen. Verder reikt het geluid helaas niet, blijkt al na vijftien seconden van opener 'Binge/Purge'. Bij 'I Give My Life' gloort er vervolgens hoop aan de horizon. Natuurlijk is het productieprobleem nog niet opgelost, maar het is wel een echte DBS-knaller met de kenmerkende combinatie van agressie en melodie. 'This Curse of Days' is dat ook. 'Don’t Piss in My Neck' en 'Tell Me My Brain’s on Fire' komt in de buurt. Op een ballad als 'Forever and a Day' zit ik niet te wachten en wat rest is een verzameling nummers die het hoge niveau van eerder werk gewoon niet haalt. Death By Stereo heeft alle moeite om zichzelf in de nieuwe bezetting te vinden. Of is de spanning van een dreigende rechtszaak (naar aanleiding van het overlijden van een fan tijdens een concert) de band teveel geworden?
In plaats van spontaan en rauw klinkt Death for Life bedacht en vlakjes. Een trieste zaak, want de band was een van de weinige nieuwe hardcore groepen die het genre nog wisten te verrijken met iets nieuws. Hopelijk zijn de podiumkunsten van het vijftal nog even sterk als voorheen. Als ik dat bevestigd zie, kijk ik verwachtingsvol uit naar de cd die Death for Life degradeert tot een misstap.
http://www.kindamuzik.net/recensie/death-by-stereo/death-for-life/9774/
Meer Death By Stereo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-by-stereo
Deel dit artikel: