Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na Boris at Last - Feedbacker uit 2004 wordt nu ook Akuma No Uta uit 2003 in het westen uitgebracht. Hierop is een iets ander kant van het Boris-geluid te horen. Waar we het Japanse trio namelijk tot nu toe vooral als makers van lang uitgesponnen sludge kenden, daar zijn op Akuma No Uta een aantal korte, agressieve nummers te horen.
Het begint nochtans vertrouwd met 'Intro', een dik negen minuten durende uitermate sferische feedbackdrone. Alleen gaat die abrupt over in 'Ibitsu', een salvo aan punkriffs uit de Motörhead-school in een volkomen overstuurde productie. Het is even wennen aan extreem valse schreeuw-'zang' (zijn er eigenlijk Japanse bands die wel een fatsoenlijke zanger hebben?), maar dan heb je ook wat. Bij Estrus zouden ze er een moord voor doen. Hetzelfde kan gezegd worden van de volgende track, die is uitgerust met de terechte titel 'Furi'.
Het pièce de résistance is vervolgens het twaalf minuten durende 'Naki Kyoku', dat langzaam opbouwt van dronerock naar weer zo'n overstuurde garagerockexplosie. In 'Ano Onna No Onryou' laat Boris horen dat ze tussen snel en agressief en traag en zwaar ook nog de tussenweg van de in midtempo groovende track beheersen. In de titeltrack is het tenslotte allemaal dan weer zo zwaar en overstuurd mogelijk.
Een lekker afwisselende plaat dus, maar de oren moeten wel even wennen aan de behoorlijk rauwe garageproductie, waarin alles voortdurend in het rood gaat. Ook wordt er veel op gezongen en de zang (als het die naam mag hebben) is bij Boris niet het sterkste punt, alhoewel het dus wel met iedere luisterbeurt wel beter te verteren wordt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/boris/akuma-no-uta/9871/
Meer Boris op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boris
Deel dit artikel: