Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Russian Circles speelt vrijwel in het donker. Toch is de muziek van het instrumentale trio niet bepaald intiem te noemen. De band uit Chicago speelt zijn tussen hogere wiskunde en vette stonergrooves laverende muziek keihard en loeistrak. Hoewel het altijd een genot voor het oog is om goede muzikanten aan het werk te zien, zit de meerwaarde van Russian Circles ten opzichte van de cd toch vooral in het volume: thuis kan je die groove niet zo lekker over je heen laten donderen.
Rond het Japanse Boris is het na een zeer actieve periode een tijdje stil geweest. Dit jaar zijn er in korte tijd echter weer drie platen van de Japanners verschenen. De meningen over de kwaliteit daarvan zijn nogal verdeeld. Consistentie is niet de grootste kracht van Boris, dat ook live zeer zwakke met ijzersterke optredens afwisselt. In 013 blijkt de band al vrij snel goed in vorm te zijn, ondanks dat er veel songgericht materiaal wordt gespeeld, wat normaal altijd het zwakke punt is.
De geluidsman is echter zo intelligent de zeer valse zang van bassist/gitarist Takeshi diep in de mix weg te stoppen. Binnen het Boriskamp heeft ook gitariste Wata meer van de zang naar zich toe getrokken. Al is ook zij geen fantastische zangeres, ze kan tenminste wel enigszins toon houden.
Maar de zang blijft bijzaak. Het gaat bij Boris om de unieke mix van stonerrock, psychedelica en shoegaze. De laatste twee ingrediënten krijgen daarbij deze keer een prominentere rol dan het eerste. Een grote rol is daarbij weggelegd voor vaste gastgitarist Michio Kurihara die met een enorme batterij effectpedalen grossiert in J. Mascisachtige solo's en texturen. Samen met Wata en Takeshi creëert hij geweldige gitaarlandschappen, met drummer Atsuo als solide motor.
Bij de interactie met het publiek gaat wel eens iets fout. De leden van Boris lijken, evenals als veel andere Japanners, bepaalde nuances van de westerse rockmuziekcultuur net te missen. Atsuo jut het zwaar alternatieve publiek dan ineens op, alsof hij in een hairmetalband speelt. Wata staat op een gegeven moment ook met een drumstok in de lucht te zwaaien, waarbij het de bedoeling lijkt dat het publiek mee moet doen, maar er volgt geen respons. Uiteindelijk is het niet zo erg, want hetzelfde gebrek aan besef van de hokjes die de rockmuziek verdelen, leidt ertoe dat Boris zo origineel stijlen combineert.
http://www.kindamuzik.net/live/boris/boris-russian-circles/21749/
Meer Boris op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boris
Deel dit artikel: