Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe is de groep tot stand gekomen?
Atsuo: We zaten allemaal op dezelfde kunstschool maar in verschillende richtingen. Onze eerste drummer wou een groepje vormen en op de een of andere manier kwamen we tesamen.
Takeshi: Ik zat in een andere groep, als zanger en gitarist. Boris was de eerste groep waarin ik bas speelde.
Wata: Ik kwam er later bij, ik was de laatste die lid werd van de groep.
Boris is een nummer van de Melvins, dus zijn jullie waarschijnlijk beïnvloed door de groep. Als ik naar jullie platen luister hoor ik zoveel verschillende groepen, van Black Sabbath tot Slint. Zijn er nog andere invloeden?
Atsuo: Teveel om op te noemen en de lijst neemt steeds toe. Maar ik wil ook duidelijk maken dat er nog andere zaken zijn die me beïnvloeden, zoals kunst, grafiek en industriële ontwerpen, literatuur, theater en filosofie. Ze zullen me altijd op een bepaalde manier beïnvloeden, muziek is een manier die ik kies om me uit te drukken.
Takeshi: Goeie muziek. Ook andere dingen dan muziek beïnvloeden me. Hoe verschillend die invloeden ook zijn, ik vind niet dat ze in hokjes moeten gestopt worden louter als categorie.
Wata: Pretty Things! Pink Floyd!
Welke hedendaagse groepen vinden jullie goed?
Atsuo: Eigentijdse groepen... Ik luister alleen naar wat iemand me recentelijk gaf. Ik hou van DFA1979 (Death From Above 1979). En Green Machine is waanzinnig goed.
Takeshi: Als je me zou vragen wat er in mijn cd-speler zit, dan zou mijn antwoord zijn: heel veel platen van new wave-groepen uit de jaren ‘80.
Ik hou van de naam van je label, Fangs Anal Satan. Heb je de naam gekozen om de mensen te shockeren of louter voor de pret?
Atsuo: Ik weet het niet... We kozen gewoon die naam...
Takeshi: Ik hield van hoe de woorden klonken. Het heeft geen ernstige betekenis. Je zou kunnen zeggen dat het enkel als ‘teken’ dient, iets semiotisch.
Veel van jullie platen zijn ontzettend moeilijk te vinden omdat ze enkel uitgebracht werden in Japan of ze worden gewoon niet meer geperst. Zullen sommige heruitgebracht worden?
Atsuo: Ja, sommige van onze platen zullen we heruitbrengen buiten Japan. Als je geïnteresseerd bent, kan je de Inoxia Records website contacteren. ( ed. website ). Ze hebben alle platen die momenteel beschikbaar zijn en ze verschepen ook platen buiten Japan.
Takeshi: Het is waar dat we gelimiteerde platen uitbrengen en er veel mensen zijn die niet aan sommige platen geraken. Ik zou ze graag beschikbaar maken voor zoveel mogelijk mensen, voor de mensen die onze muziek willen horen. Dus vind ik het een goed idee om ze opnieuw, eventueel in een ander formaat, uit te brengen.
Atsuo: Het concept van onze muziek is dat ze ieder een werk op zich zijn, niet commercïele producten die steeds kunnen gekocht worden. Voor ons is het maken van een cd of een plaat zoals het maken van een schilderij of een andere kunstwerk.
Wanneer zijn jullie begonnen met het opnemen van Feedbacker?
Atsuo: De opnames duurden van juli tot oktober 2003.
Takeshi: Maar we hadden het idee voor de liedjes al veel langer.
Atsuo: We begonnen met de opnamen snel na het uitbrengen van Akuma-No-Uta.
Op een bepaalde manier klinkt Feedbacker als één lange trip: een opbouw, climax en een nasleep. Is dat wat je trachtte over te brengen?
Atsuo: De muziek, het lied, het verhaal komt gewoon tot ons zoals het wil verschijnen, zoals het wil gepresenteerd worden. De structuur die jij vermeldt is iets dat we niet intentioneel nastreefden. Het is al zo voor we ons er bewust van zijn.
Takeshi: Het was alsof het fenomeen van de geboorte van muziek verpakt werd dit keer, niet?
Atsuo: Heel juist. We wisten niet hoe het klonk tot het laatste moment wanneer we de muziek mixten. Wat een belevenis! Wanneer we er nu naar luisteren, voelt het als iets nieuws aan en ontdekken we zoveel nieuwe dingen in de muziek. Ik hou ervan hoe we een nieuwe relatie hebben met de muziek die verder gaat dan alleen muziek schrijven en opnemen.
Kan je me iets meer over de teksten vertellen? Mijn Japans is niet meer wat het geweest is. Zijn de teksten relevant voor het verstaan van de muziek?
Atsuo: Het kennen van de teksten zou een groter en kleurrijker beeld oproepen. Je zou aanvoelen in welke richting het lied je zou meenemen.
Takeshi: Het handelt over de kracht om je dingen in te beelden en diverse dingen te creëren op je eentje. Ook over het kiezen van de manier waarop je op je eentje moet zijn, wanneer de dingen terug op je afkomen.
Zit er een verhaal achter Feedbacker?
Atsuo: Ja, ik denk van wel, al weet ik niet wat soort verhaal je bedoelt.
Takeshi: Ja. Voor mij is het meer een visie op de wereld dan een verhaal. Wanneer je het woord ‘Feedbacker’ en het artwork van de cd ziet, alsook wat ik zonet vermeldde, dan zie je een wereld vol agressieve en gewelddadige communicatie, da's oke. Dat is wat je je inbeeldt en dat is wat je koos.
Atsuo: Juist, het is een blik op de wereld...
Waarom ligt Wata dood op de grond op de cover van de plaat?
Wata: (naar andere groepsleden) Ja, waarom eigenlijk?
Atsuo: Zo verliep het gewoon. We werden allemaal gefotografeerd. Ik denk dat we gewoon beslisten dat het nogal stom was dat we allemaal dood op een rij lagen, niet? Dus besloten we enkel Wata op de cover te zetten.
Takeshi: Het is pseudo-dood. Je hebt een begin of geboorte en een einde of dood die continu aanwezig zijn. Dat is ons beeld. Waarom Wata? Ik denk niet dat je mannen dood op de vloer wil zien, zeker niet als ze dood zijn.
Mensen omschrijven jullie geluid dikwijls als Doom. Is dat een emotie die je wil overbrengen?
Astuo: Neen, ik heb nog nooit iemand ontmoet die ons omschreef als ‘doom’. Ik denk ook niet dat we ons zo willen labelen.
Takeshi: We waren nooit, zijn nooit en zullen nooit Doom zijn.
Wata: Wat is Doom?
Hoe kwam de samenwerking met Merzbow en Keiji Haino tot stand?
Atsuo: Keiji Haino nodigde ons uit. Hij is ook een enorme geluidsliefhebber. Wat betreft Akita (Merzbow, nc), ik denk dat we de eerste keer met hem samenspeelden in Tokyo als Boris & Merzbow en dan was er ook nog Corrupted & Solmania in Osaka. Het was een Osaka versus Tokyo-concept. Sinds die keer zijn Akita en ik in contact gebleven, zoals je weet, en hebben we meer en meer plannen.
Hoe was het om samen te werken met Keiji Haino en Merzbow? Hoe maakten jullie samen muziek?
Atsuo: Wat betreft Keiji Haino kwamen we gewoon samen in een studio en begonnen we muziek te spelen. Het was niet de normale methode van liedjes schrijven. Met Akita hebben we al op verschillende manieren gewerkt, zoals het versturen van materiaal naar elkaar of spelen in een studio. Heel opwindend. Allebei zijn ze buitensporige rockliefhebbers. Zowel zij als wij hebben een eigen rockklank en, als we samenkomen, beïnvloeden we elkaar.
Houden jullie van het toeren door Japan, Europe en Amerika?
Atsuo: Het is heel prettig!
Takeshi: Opwindend! We steken lands- en taalgrenzen over en voelen ons verbonden met heel veel mensen. Het gevoel van voldoening kan niet vervangen worden door wat dan ook.
Wata: Het is heel verfrissend.
Aan de andere kant hebben jullie nog niet veel getoerd buiten Japan. Is daar een reden voor?
Astuo: Het houdt geen steek indien we onze zin doorduwen. We kunnen alleen toeren wanneer eraan verscheidene voorwaarden voldaan wordt. Het vereist een delicate balans.
Takeshi: Het heeft pas zin als al de aspecten een bevredigend resultaat geven omdat er heel veel mensen zijn die ons steunen. We moeten ons ook zeker voelen voor we naar buiten treden.
Atsuo: Dat vind ik ook. We mogen niet falen. Niet alleen voor ons en diegenen die ons uitnodigen maar ook voor de mensen die naar ons komen kijken.
Toen ik Japan was, hield ik van alle kleine platenwinkels. Het was leuk om te zien dat er zo'n scene blijkt te zijn. Of heb ik de verkeerde indruk?
Atsuo: Ik leid af uit jouw vraag dat je vindt dat er platenwinkels zijn met mensen die goeie oren hebben. Ik vind het interessant hoe we meer leren kennen door hoe wij luisteren naar zaken. Waarschijnlijk is dat ervaring.
Takeshi: Ik vond laatst een Sludge A Capella-plaat en wat grindcore met een hond als vocalist. Da's prettig. Maar ik zeg niet of de muziek goed is of niet...
Hoe is de undergroundscene in Japan?
Atsuo: Wat is jouw commentaar daarop, Takeshi?
Takeshi: Umm, ik zou zeggen dat ze nogal gesloten is, er heerst als het ware een dorpsmentaliteit. Ik bedoel, het is waarschijnlijk typisch Japans. Het is alsof je bij een zekere gemeenschap behoort en pret hebt, op die manier is het wel ok. Maar er zijn natuurlijk groepen en artistsen die een bredere visie hebben op wat ze doen. Eigenlijk hebben we niet echt een ‘scene’ en behoren we niet echt tot een ‘scene’. Het lijkt alleen zo van buitenaf gezien.
Atsuo: Goeie groepen, met een bewustzijn, reizen naar het buitenland.
Hoe gemakkelijk is het om muziek te spelen en concerten te organiseren in Japan?
Atsuo: Ik denk dat Japan de moeilijkste plek is voor een groep. Mensen zijn hier gehersenspoeld door commerciële muziek. Maar ik denk dat er een reden is waarom we muziek spelen in Japan.
Takeshi: Talrijke problemen. Het is moeilijk om een locatie te vinden waar je gitaar of andere instrumenten kan spelen. In het algemeen kijken mensen naar ons, muzikanten, alsof we anders zijn. Het is ook moeilijk om te overleven voor een groep die muziek speelt zoals de onze. Niettegenstaande denk ik dat mensen muziek als de onze beginnen te waarderen en dat de interesse zal groeien.
Atsuo: Aan de andere kant, we hebben er pret mee. Het is hier prettig.
http://www.kindamuzik.net/interview/boris/boris-schept-een-sonische-wereld-vol-agressie-en-geweld/8784/
Meer Boris op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/boris
Deel dit artikel: