• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Badly Drawn Boy | One Plus One Is One

Genekt door een determinerende inzinking met verstrekkende gevolgen.
CD, XL/V2

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 18 juli 2004

Vol spanning keken we de afgelopen weken uit naar het moment waarop One Plus One Is One, de derde plaat van Badly Drawn Boy, in onze bus gedeponeerd werd. Een dozijn beluisteringen later komen we echter tot de (al dan niet definitieve?) vaststelling dat het album ons vooralsnog niet het verhoopte resultaat geschonken heeft. Hoe het zover kunnen komen is, maken we u de volgende vierhonderdveertig woorden duidelijk.

"Back to being who I was before," luidt het nostalgisch in het titelnummer en daar heeft Damon Gough aka Badly Drawn Boy alle redenen toe. Voor zijn overweldigend debuutalbum The Hour of Bewilderbeast (2000) werd de Mancunian immers bedolven onder de adelbrieven en ging hij in z'n thuisland zelfs met de befaamde Mercury Prize lopen. Opvolger Have You Fed the Fish? uit 2002 klonk vervolgens een pak coherenter, maar slaagde er niet in om Goughs eersteling kwalitatief naar de kroon te steken. De soundtrack voor About a Boy leverde alsnog een handvol bloedmooie momenten op, maar het bleef vooral wachten op een waardig equivalent van Bewilderbeast. Dat komt er dus ook nu niet, want Badly Drawn Boys back to basics-aanpak glipt je na goed een halfuur als dunne stroop tussen de vingers.

De man met de wollen muts schiet nochtans voortreffelijk uit de startblokken. Het Beatleske titelnummer lonkt vol ontzag naar Revolver, 'Easy Love' was een wereldsong geweest indien ontsproten uit het brein van Beck (ten tijde van Sea Change) en het dynamische 'Summertime Is Wintertime' is ronduit fantastisch. Daarna wordt het volume opnieuw gedempt met het in tristesse gedrenkte 'This Is That New Song'. Met zijn weemoedige stem en een koppel tragische strijkers haalt Badly Drawn Boy hier voldoende argumenten in huis om meteen het hoogtepunt van One Plus One Is One op z'n naam te schrijven. Ook in het herfstige 'Another Devil Dies' graaft de Brit diep onder het aardoppervlak en klautert hij majestueus naar de top van een verraderlijke ijsberg.

Het gaat - afgezien van het overbodige miniatuurtje 'The Blossoms' - goed tot aan het refrein van 'Year of the Rat', an sich een typische en oerdegelijke Badly Drawn Boy-song, maar op onbegrijpelijke wijze om zeep geholpen door het afgrijselijke gekweel van een ongetwijfeld lieftallig kinderkoor. Eén plus één is twee(!) en ja hoor, ook in 'Holy Grail' maken ze de dienst uit. Mochten we dit met de Britse nationaliteit en een ovenverse kalkoen voor de neus op Boxing Day geserveerd krijgen, hadden we dit ongetwijfeld wel naar waarde kunnen schatten, maar als Belg met een geweldige afkeer voor eindejaarsfeesten, laat het ons eerder Siberisch koud. 'Life Turned Upside down' en 'Takes the Glory' maken onze dagelijkse dosis slaappillen compleet overbodig en het is ons evenzeer een raadsel waarom een getalenteerde, integere songschrijver als Badly Drawn Boy zich plots gaat beroepen op een container a-modieuze fluiten, belletjes en ander orchestraal gereedschap.

One Plus One Is One wekt dus slechts héél kortstondig de indruk (vijf nummers en evenveel goede ideeën) dat we hier het geschikte surrogaat voor The Hour of Bewilderbeast in handen hebben, maar wordt uiteindelijk genekt door een determinerende inzinking met verstrekkende gevolgen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/badly-drawn-boy/one-plus-one-is-one/6701/
Meer Badly Drawn Boy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/badly-drawn-boy