http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Autechre | Draft 7.30

Ruimte wordt gebogen, in elkaar geperst en weer uitgerekt.
CD, Warp/Zomba

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 03 juli 2003

De meesters aan het werk, of te complexe moeilijkdoenerij voor mathematica? Leken de mannen van Autechre bij elke release ontoegankelijker te worden - met als voorlopig hoogte/dieptepunt hun Gantz Graf ep/dvd -, op hun nieuweling Draft 7.30 lijken ook zij te beseffen dat nog verder doorgevoerde techniek alleen maar zou leiden tot onbeluisterbare laboratorium-experimenten.

Dat besef maakt echter nog geen gemakkelijke plaat. Autechre klinkt nog steeds futuristisch en buitenaards, constant beelden oproepend van ontmoetingen tussen entiteiten zonder humanoïde genen. De sfeer varieert tussen bitterkoud en angstaanjagend, en in tegenstelling tot vorige langspeler Confield is dit album aanmerkelijk consistenter in zijn onmenselijkheid. De dichte productie laat vrijwel geen licht door, en als er al een elektronische schuifdeur op een kier wordt gezet komt er alleen maar blacklight doorheen. Ruimte wordt gebogen, in elkaar geperst en weer uitgerekt. Ritmes komen en gaan, maar volgen elkaar nooit op logische wijze op. In 'Surripere' wordt overtuigend gebruik gemaakt van de hypnotische kwaliteiten van de herhaling - dichter bij Chiastic Slide zal het hier nooit komen - en voor het hyperventilerende 'Tapr' is geen enkele referentie te ontdekken. Heel soms lijkt er een bijna funky, hiphop-achtige beat voorbij te komen (zoals in 'Theme of a Sudden Roundabout'), maar Sean Booth en Rob Brown laten het er alleen maar op lijken, om vervolgens weer linksaf te slaan na de volgende planeet. Alleen in 'P.:Ntil' laten ze duidelijk funk doorklinken, als die tenminste gemaakt zou zijn door robots.

Net als hun recentere werken is het moeilijk grip krijgen op Draft 7.30. Doorluisteren is echter het devies, want zoals het cliché zal zegt: dat blijken later vaak de beste platen. Autechre klinkt hoogst onmenselijk, en daar doen ze goed aan. En als er op het einde al iets van menselijkheid en gevoelens door wil klinken, zoals in afsluiter 'Reniform Plus', eindigt het toch weer in een onrustbarende overwinning voor de andere zijde.