• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Yo La Tengo

Lunch met Bob Hope.
12 november 2009, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Emil Peeters

Publicatiedatum: 14 november 2009

Yo La Tengo is één van die bands die nooit een slechte plaat hebben gemaakt en toch live pas goed tot hun recht komen. Dan blijkt hoe veelzijdig deze band is en hoe je met slechts drie muzikanten toch een fors terrein van de popmuziek kunt bestrijken.

Toegegeven, daar zijn wel computers, sequencers en een heel arsenaal aan effectapparatuur voor nodig, maar om al deze apparatuur zo feilloos je wil op te leggen als vanavond getoond wordt in de Melkweg, daar is toch echt kunstenaarschap voor nodig. En focus.

Wanneer de band opkomt en voor enkele minuten gitaar en Ace Tone-orgel laat piepen en knarsen is dat geen balsturigheid, of onvermogen, maar een eerste verkenning van zijn brede sonische palet. Met 'Nothing To Hide' is het spel op de wagen: een staccato stomper met overstuurde gitaar en zang die Yo La Tengo zo kenmerkt: teder, maar onbewogen.

Drones liggen aan vrijwel alle nummers ten grondslag, hoewel op de laatste plaat Popular Songs, die zo ongeveer helemaal gespeeld wordt, nadrukkelijker dan ooit de popliedjes de boventoon voeren. Met die plaat als basis slingert de band zich twee uur lang langs tien minuten durende gitaar freak outs, via fluisterzachte akoestische liedjes en weer terug naar de Ace Tone, die er soms flink van langs krijgt.

Pas na een halfuur verwaardigt Ira Kaplan zich een eerste woord tot het publiek te richten. Hij blijkt dan een makkelijke prater, die grapjes maakt over lunchen met Bob Hope (God hebbe zijn ziel) en daarmee zeer zelfbewust de conventies van het rock-'n-rollconcert op de korrel neemt. Na een bedankje aan het voorprogramma Wreckless Eric & Amy volgt immers een applausje, wat aan Kaplan de opmerking ontlokt dat dat nu eenmaal zo hoort: wanneer de ene artiest een andere artiest noemt, dient er geklapt te worden.

Het publiek doet dat trouw en hartstochtelijk en krijgt het zo gedaan dat in de tweede toegift een ander muzikaal saluut wordt gebracht in de vorm van 'Shape of Things To Come' van de jarenzestiggarageband Max Frost and the Troopers. Ook dit is Yo La Tengo, net zo goed als de Motown-pastiche 'If It's True' of de rhythm & blues van 'Periodically Double or Triple'.

Foto uit het KindaMuzik archief door Jelmer de Haas

http://www.kindamuzik.net/live/yo-la-tengo/yo-la-tengo-3959/19421/
Meer Yo La Tengo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yo-la-tengo