• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Welcome to the Village 2016: de zaterdag

Canadese toekomstmuziek, een Congolees dansfeest en klierende Duitsers.
16 juli 2016, De Groene Ster, Leeuwarden

Tekst: Bart Breman en André Rozendaal

Beeld: Oscar Anjewierden

Publicatiedatum: 17 juli 2016

Bewilder opent de tweede dag. De nieuwe band van Maurits Westerik brengt rustige gitaarpop met uitstapjes naar country. Het punt met dit soort optredens is dat het puur om de muziek gaat, zonder iets wat op een podiumact lijkt. En dan krijgt het al snel het predicaat 'saai'. Toch valt er genoeg moois te ontdekken in de bij momenten wonderschone songs: onverwachte wendingen en fraaie melodielijnen bijvoorbeeld. De prima muzikanten blijken op het laatst toch ook stevig te kunnen rocken en sluiten daarmee een goed optreden af.

Getooid met een heuse cowboyhoed geeft Meindert Talma [foto hieronder] een bloemlezing uit zijn oeuvre van twintig jaar wondermuziek. Even kneuterig als briljant neemt hij het publiek mee naar zijn geboortedorp Surhuisterveen. Gezeten achter toetsinstrumenten en omringd door een all-starband, zingt hij met onvaste stem over Dick Passchier, de ARD Sportschau of De Muzikale Fruitmand. In bijna literaire teksten weet hij zaken met droge humor zeer treffend te omschrijven. Hoogtepunten zijn een bloedmooi 'Rynskje', een stuwend 'Versmobielondernemer', en de mooie lange afsluiter '20 Jaar Muzikale Fruitmand'. Meindert Talma toont met een even boeiend als hilarisch concert aan dat hij de beste antister van Nederland is. (AR)

Katerige bezoekers wakker spelen kun je aan Green Hornet overlaten. De drie Groningers spelen al sinds de jaren negentig een vuige mengelmoes van punk, soul en trashy blues. Daarmee zijn ze eigenlijk de standaard voor alle Nederlandse garagerock. Zo vroeg op de middag wordt er aanvankelijk wat lauwtjes gereageerd, maar gaandeweg ontstaat er een feestje. Dat komt omdat het trio zich drie slagen in de rondte werkt, met hamerende drums, stomend orgelspel en bakken fuzz. Tegen het einde, als de band zich verliest in een lang uitgesponnen jam en langzaam naar de climax van het optreden toe speelt, gutst het zweet van de hoofden en slaat het publiek aan het dansen. (BB)

Het begint zachtjes te regenen wanneer All We Are het podium betreedt. De muziek houdt ook niet over. Hoewel de zangeres/bassiste heupwiegt dat het een lieve lust is, blijft het bij obligate funk- en souldeunen met verwijzingen naar net zulke gladgestreken bands, zoals bijvoorbeeld Swing out Sister. Bovendien vervliegt het geluid en staat de bas veel te hard afgesteld. All We Are geeft een optreden om snel te vergeten.

Vorig jaar gaf het Colombiaanse Meridian Brothers een van de beste optredens van het festival. Het trio Los Pirañas is hier een instrumentale afsplitsing van en ook bij hen slaat de muzikale tropenkolder op een positieve manier toe. Met een duizelingwekkende souplesse tovert meestergitarist en keyboardspeler Eblis Álvarez de vreemdste geluiden uit zijn instrumenten, terwijl de drummer een constante break lijkt te slaan. De groep speelt met invloeden als salsa en merengue. De psychedelische blieps en ritmes vliegen je razendsnel om de oren, zodat je er horendol van wordt en onmogelijk kunt blijven stilstaan

Net als het illustere Lightning Bolt speelt S.T. Cordell [openingsfoto] niet op het podium maar op de zaalvloer. Het verhoogt de undergroundsfeer die de muziek van het veelkoppige gezelschap uit Eindhoven kenmerkt. Laag voor laag bouwen ze de stevig in new wave badende dance op met behulp van toetsen, percussie met olievaten, gitaar en bij vlagen briljante baslijnen. De driftig dubbeltjeszoekende zanger declameert zijn zweverige oneliners af en toe door een vocoder. De muziek heeft af en toe wat weg van de techno met instrumenten van Elektro Guzzi. S.T. Cordell geeft een van de origineelste en interessantste optredens van de dag. (AR)

Op het kleine Ravenswoudpodium is Los Blancos uit Los Angeles veel minder inventief. De mengelmoes van punk, soul en vooral rockabilly zorgen uiteraard wel voor een vrolijk sfeertje. Zeker niet slecht, maar het kan niet verhullen dat de erg stijlvaste band vooral wat gewoontjes klinkt.

Nee, dan Chouck Bwa Libète [foto hierboven], de vreemdste eend in de bijt van het hele festival. Een zestal uit Haïti met muziek die honderd jaar geleden gemaakt had kunnen zijn. Met veel trommels, een schelp en vraag-en-antwoordzang zorgt het zestal voor een hypnotiserend uurtje muziek. Je kan het met een wat denigrerende term als 'wereldmuziek' omschrijven, maar eigenlijk laat het enthousiaste zestal de basis zien waaruit de meeste muziek is voortgekomen. Dwingende percussie, mooie zang en als extra een voodoosfeertje, met een flesje en wat schalen waar de bandleden om de beurt uit drinken. Het zestal geniet van het spelen en de aandacht van het publiek. Als de speeltijd erop zit, vertrekken ze met tegenzin van het podium. De zangeres lijkt zelfs een traantje weg te pinken.

Eigenlijk is Black Mountain de theaterversie van Black Sabbath. De muziek druipt van de loodzware gitaarriffs en is diep geworteld in de jaren zeventig. Maar in plaats van Ozzy krijg je een dramatisch uithalende zangeres en bak synthesizers die de muziek van een spookachtig sfeertje voorzien. Het loopt allemaal over van melodrama, maar knap is het wel. Vooral als wat extra elektronica de muziek uit de quasimystieke hoek haalt, zodat het meer richting progrock gaat. (BB)

Naast Django Django is The Boxer Rebellion een van de grotere namen van het festival. Het is dan ook behoorlijk druk bij het hoofdpodium. De band speelde al eens in het voorprogramma van Editors en maakt ook stevig in new wave gewortelde rock. Hoewel het optreden veelbelovend en sfeervol begint met door elektronica ondersteunde, uitgesponnen nummers, verslapt de boel behoorlijk. De groep blijft te vaak binnen de lijnen en wat ontbreekt is muzikaal gif in de vorm van een overweldigende gitaargolf of een zanger die echt een keer zijn mond open doet. The Boxer Rebellion plukt wel de lusten maar niet de lasten van de postpunk en blijft daardoor hangen in degelijkheid. (AR)

Terwijl The Boxer Rebellion op het hoofdpodium staat, spelen Die Nerven [foto hierboven] uit het Duitse Stuttgart een van de beste shows van het festival. In ongeveer drie kwartier spelen ze zichzelf en het publiek tegen de vlakte met furieuze, schurende gitaarrock. Het is alsof je naar de Europese versie van Sonic Youth staat te kijken. De drie Duitsers laten popliedjes ontsporen met overstuurd en metalig gitaarwerk. Daaromheen spelen ze voortdurend met het tempo en de dynamiek, waardoor je in bijna elke liedje op het verkeerde been wordt gezet. Daarmee heeft de band iets pesterigs, wat het drietal maar al te graag benadrukt met gebaartjes en ander interactie met het springende publiek. De rafelige punk van Die Nerven is een onbetwist hoogtepunt. (BB)

Het Canadese Suuns [foto hieronder] staat in het halfdonker te spelen, zodat slechts silhouetten op het podium te ontwaren zijn. Het past uitstekend bij de nachtelijke, fragmentarische klanken van het kwartet. Het geluid staat uitstekend afgesteld zodat stroperige synthtonen, onheilsbeats, gitaardrones, tegendraadse drums en zwaar onderkoelde zang elkaar omhelzen, afstoten of bevechten. Met slepende en tergende klanken geeft Suuns verreweg het beste optreden van de dag. Het kan binnen een nummer alle kanten opgaan: rock, shoegaze, house, krautrock. Suuns is zo ongrijpbaar dat muzikale magie niet ver weg is en de band klinkt zowel dromerig als dreigend. De toekomstmuziek van Suuns is live weergaloos goed. (AR)

Laat op de avond haalt Konono No.1 het maximale resultaat met de meest minimale middelen. Wat drums, djembés en zelf in elkaar geflanste instrumenten: meer heeft de band uit Congo niet nodig om voor een rave van jewelste te zorgen. Juist door het gebrek aan hypermoderne instrumenten krijgt de primaire dance een euforisch, maar vooral organisch karakter. Wat fluitjes en hier en daar wat zang maakt het af. Het is één groot feest en tot ver buiten de tent gaan mensen volledig op in de dwingende ritmes. Elke danceact kan er jaloers op zijn. Een prachtige afsluiter van de dag. (BB)

http://www.kindamuzik.net/live/welcome-to-the-village/welcome-to-the-village-de-zaterdag-4364/26801/
Meer Welcome to the Village op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/welcome-to-the-village