Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Protomartyr
Het is wel zo ongeveer de laatste band die je met zomer en zon associeert, maar dat maakt de muziek bepaald niet minder indrukwekkend. Protomartyr zoekt het in de krochten van de postpunk en de felle gitaarliedjes doen je meer dan eens denken aan The Fall of Joy Division. Zanger Joe Casey is je favoriete antiheld, die met de ene hand in de broekzak en een biertje in de andere het verval van thuisstad Detroit bezingt. Maar hoe chagrijnig of zwart het ook allemaal lijkt, de meeslepende muziek is nooit zonder hoop of medeleven.
Yung
Potverdorie, wat was Yung goed op Eurosonic! De jonge Deense band zorgde afgelopen januari voor een van de beste optredens van het weekend, met rellerige en venijnige punk. En wat deed de stem van zanger Mikkel Holm Silkjær ongelooflijk aan die van Kurt Cobain denken. Muzikaal is die vergelijking ook niet heel ver gezocht trouwens, al roepen de rauwe liedjes minstens even veel associaties op met een band als The Wipers. Yung is punk zoals het hoort: rauw, emotioneel en in your face.
Together Pangea
"My heart is lost, these things mean nothing to me / And my dick is
soft / These things mean nothing to me", zong zanger William Keegan op debuutalbum Badillac. Op basis daarvan zou je het niet denken, maar de
garagepop van Together Pangea is waarschijnlijk goed voor het vrolijkste feestje van het festival. Natuurlijk krijg je de lekker meezingbare punkhits van Badillacmaar ook de iets subtielere, veel meer naar westcoastpop neigende liedjes van The Phage EP, die begin dit jaar uitkwam. En natuurlijk krijg je de onvergetelijke aanblik van bassist en überhipster Danny Bengston: vettig, platinablond haar, pornosnor en een gouden gril over z'n gebit.
Green Hornet
Veel minder ongein, maar pure energie krijg bij Green Hornet, de band waar eigenlijk alle andere Nederlandse garagerockbands schatplichtig aan zijn. Sinds begin jaren negentig spelen de drie Groningers al die heerlijke mengelmoes van punk en blues, met dat allesbepalende orgelgeluid van André Dodde. In 2007 wordt het wat stil, maar afgelopen winter doken ze weer op, met Never Enough, hun eerste plaat in jaren. In de tussentijd is er niks veranderd. De sleazy rock-'n-roll van Green Hornet komt met bakken fuzz en is vies, zweterig en godvergeten energiek. (BB)
Suuns
Suuns komt uit Montreal en trakteert op een boeiende oorwassing van vele elementen uit de muzikale zapcultuur van vandaag. De groep plaatst zichzelf daarmee moeiteloos in de etalage van de indievoorhoede. Op nieuwste plaat Hold/Still rollen stijlen nog chaotischer dan op voorgaande platen over elkaar heen. Het resultaat is een vervreemdend album vol gepiep en gekraak in nummers waar geen touw aan vast te knopen is. Maar dat is juist het sterke punt, wie voor muzikaal avontuur gaat, zit geramd bij Suuns.
Meindert Talma: Beste van 20 jaar
Even kneuterig als briljant maakt Meindert Talma al twintig jaar platen. Deels gezongen in het Fries en deels in het Nederlands neemt hij in bijna literaire teksten de luisteraar mee naar zijn geboortedorp Surhuisterveen of studentenstad Groningen. Gezeten achter een keyboard verhaalt hij over kleurrijke figuren of gedoe met vrouwen. Op Welcome to the Village zal hij een bloemlezing vertolken uit zijn kleurrijke oeuvre. En dat gaat prachtig worden.
Bismuth + Sergio Bathing Party
Yuri Landman is niet zomaar een instrumentenbouwer. Met behulp van hout, metaal, snaren, motoren en elektronica. Voor dit festival slaat hij de handen ineen met de spoken-word-act van Matt Boswell: Sergio Bathing Party. Dat dit een van de meest experimentele optredens van Welcome to the Village gaat worden, staat nu al vast. Verwacht het onverwachte. (AR)
Foto van Welcome to the Village 2013 door Oscar Anjewierden
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/welcome-to-the-village/zeven-tips-voor-welcome-to-the-village-1278/26795/
Meer Welcome to the Village op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/welcome-to-the-village
Deel dit artikel: