• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Villagers / Ye Vagabonds

Vijf sterren voor Villagers.
16 februari 2016, Tolhuistuin, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Publicatiedatum: 21 februari 2016

Brían en Diarmuid Mac Gloinn maken onder de naam Ye Vagabonds traditionele Ierse muziek. Op het podium van de Tolhuistuin speelt het duo nummers van de eerste ep, Rose & Briar. Daarnaast is er veel nieuw materiaal te horen. Na de toer gaan de broers de studio in om een eerste album op te nemen. Ye Vagabonds brengen naast traditie veel kwaliteit, sympathie en flair naar het podium en maken nieuwsgierig naar de debuutplaat.

Conor O'Brien bracht met Villagers na drie albums een verzamelaar uit. Op het in één dag live in de studio opgenomen Where Have You been All My Life? wilde O’Brien een volgende versie van eerder door de groep uitgebrachte folkrocknummers uitbrengen. Door het vele toeren waren de songs volgens de Ier gegroeid. Daarnaast wilde hij met Villagers de unieke momenten van een optreden vangen. Where Have You Been All My Life? is daarom absoluut geen herhaling, maar een release die de muzikale ontwikkeling van Villagers en O'Brien laat horen.

Bij opener 'Memoir' gaat de geluidsman aan de slag met het geluid. Halverwege het nummer klinken Villagers loepzuiver. Het fragiele 'So Naive' is daarna meteen een hoogtepunt. De groep speelt met ongekend gemak breekbare folkmuziek van zeer hoog niveau. Gwion Llewelyn drumt en zet af en toe een trompet aan zijn lippen, harpiste Mali Llywelyn betovert het publiek met klanken uit de synthesizer en O'Brien strooit schijnbaar moeiteloos parels van zinnen over het publiek uit. 'Dawning on Me' staat niet op de laatste release. De groep geeft zichzelf de vrijbrief om alle nummers uit het oeuvre in een nieuw muzikaal jasje te spelen. In de opening van de track krast de staande bas van Danny Snow. ʺIf that doesn’t stop in two seconds I’m done", meldt O'Brien theatraal. Hij vertelt een armzalige mop, sluit zijn carrière als komediant meteen weer af en vervolgt prachtig met 'I Saw the Dead'.

Villagers laveren door het oeuvre van drie langspelers. Elk intro ontlokt een kort enthousiast applaus bij het publiek. Niet alleen voor de mensen in de zaal, ook voor de muzikanten op het podium zijn de nummers een avontuur en een muzikale reis met onbekende bestemming. 'Everything I Am Is Yours' draagt O'Brien op aan alle aanwezigen. Het concert is uitverkocht en hij bedankt ontroerd. 'Twenty-Seven Strangers' en 'Hot Scary Summer' zijn later in de set wat oudere songs, die naadloos aansluiten bij het hoge niveau. Voor 'In the Waves' en 'Occupy My Mind' gaan het volume en het tempo omhoog. Villagers rocken. Achter de piano neemt O'Brien daarna gas terug voor afsluiter 'No One to Blame'. Op een krukje neemt hij even de tijd om na de adrenaline van de eerdere nummers over te schakelen naar de toetsen op de piano.

Eerste toegift, 'Wichita Lineman', is een nummer van Glenn Campbell. 'That Day' is daarna een van de hoogtepunten van de laatste release en afsluiter 'Courage' heeft een tekst die de ontwikkeling van de carrière van Villagers en O'Brien samenvat. ʺIt took a little time to get where I wanted / It took a little time to get free / It took a little time to be honest / It took a little time to be me." Na 'Courage' danken de bezoekers de groep met een ovationeel applaus. Villagers hebben een prachtige vorm gevonden voor oud en nieuw materiaal en gaan door op een uniek muzikaal pad.

Foto uit het KindaMuzik archief door Jan Mulders

http://www.kindamuzik.net/live/villagers/villagers-ye-vagabonds/26548/
Meer Villagers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/villagers