• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Two Gallants / The Experimental Tropic Blues Band

Dustbowl Amerika tot leven gewekt.
01 maart 2006, AB Club, Brussel

Tekst: Geertje Cools

Publicatiedatum: 04 maart 2006

Het gebeurt zelden of nooit dat ik naar Brussel afzak voor een concert van een band waarvan ik nog nooit één noot muziek heb gehoord, maar verwijzingen naar The Black Keys, Bob Dylan en persoonlijke helden Ennio Morricone en Sergio Leone in enkele recensies wekten mijn nieuwsgierigheid. Ik heb er zeker geen spijt van.

Ik moet wel eerst de ongeïnspireerde bluesrock van The Experimental Tropic Blues Band uit het toch niet meteen tropische Luik doorstaan. Ze zingen niet mooi, de teksten zijn onverstaanbaar en ze hebben een vreselijk gevoel voor humor: “We have pants and socks for sale, one sock is 20 euro.” En waarom moet die ene zanger/gitarist per se in het publiek zingen en voor de mensen hun voeten spuwen? Het is me een raadsel.

Two Gallants is een duo - gitaar en drum - uit San Francisco dat momenteel furore maakt met de pas verschenen tweede plaat What the Toll Tells. De instrumentale opener brengt ons meteen in de sfeer van weidse, stoffige landschappen, ergens ten westen van de Mississippi. De groezelige karakters in al even groezelige plekken duiken pas later op.
Ze weten alleszins te boeien vanaf de eerste noot: hun muziek is melodieus én ritmisch, en elk nummer vertelt een fantastisch, oer-Amerikaans verhaal. De krachtige stem van zanger Adam Stephens klinkt schreeuwerig, hees, doorleefd, rauw maar toch ook jong. Ze zijn dan ook nog maar 22. Hun intense, emotioneel geladen nummers doen eerder denken aan die van Saddle Creek-labelgenoot Bright Eyes dan aan die van The Black Keys of Dylan. Maar dan wel een ruige versie.

De nummers zijn erg verhalend en beelden uit films als Boys Don’t Cry, de jeugdscènes uit Walk the Line en de serie Carnivale duiken spontaan op in mijn geest. Morricone duikt op wanneer The Two Gallants aan het fluiten slaan en wanneer Stephens ook nog mondharmonica speelt, waart zelfs de geest van Springsteen rond. Zijn outfit - blote voeten in oude kapotte schoenen, een veel te korte afgesleten jeans en vormeloze bruine polo - maakt het plaatje compleet.

Het concert bevat geen spectaculaire of verrassende hoogtepunten, alle nummers halen het niveau van single ‘Las Cruces Jail’. Ze maken gewoon erg goede muziek, hebben een eigen stem, geluid en nummers. Genoeg om lang te boeien, ook al ken je ze nog niet. Hier gaan we hopelijk nog meer van horen.

http://www.kindamuzik.net/live/two-gallants/two-gallants-the-experimental-tropic-blues-band/12128/
Meer Two Gallants op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/two-gallants