• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Two Gallants

Te weinig hoogtepunten bij kort knetterend kampvuur.
03 maart 2015, Tolhuistuin, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Publicatiedatum: 06 maart 2015

Het concert van Two Gallants begint met hard aangeslagen, scherp klinkende akkoorden. De gitaar van Adam Stephens klinkt vals tijdens het intro van openingsnummer 'My Love Won't Wait'. Drummer Tyson Vogel wijt het wankele begin aan een spook in de zaal: "There must be a ghost in the house." Na wat stemmen klinkt 'We Are Undone' in ieder geval zuiver. Het geluid blijft scherp en hard, maar het spook is verdreven. De man achter de mengtafel zou met een paar kleine ingrepen het geluid iets zachter en warmer kunnen laten klinken.

'We Are Undone' is het titelnummer van het vijfde zojuist verschenen album van Two Gallants. De twee Canadezen doen in een dag of tien West-Europa, de promotie in Nederland vindt plaats in een redelijk gevulde Tolhuistuin. Pas bij 'My Man Go', het vijfde nummer, lijkt de geluidsman de juiste knoppen te hebben gevonden. De ballade wordt fraai opgebouwd, de chemie tussen Vogel en Stephens is maximaal. Het is een eerste hoogtepunt. Direct daarna gaat de groep terug in de geschiedenis. 'The Prodigal Son', een nummer van Robert Wilkins, is geschreven in de jaren dertig van de vorige eeuw en krijgt een harde en te scherp klinkende uitvoering. De man achter de knoppen verzaakt opnieuw.

Het blijft daarna worstelen met het geluid. De geluidsman slaagt er niet in het geluid warmer te krijgen. Vogel en Stephens krijgen technisch onvoldoende steun om de kwaliteit van hun bluesrock en de klasse van de liedjes op een goede manier naar voren te brengen. 'Halycon Days' sluit het concert af. Na een kort intro volgt de uitbarsting, het publiek kan los gaan op striemende gitaren en ronkende drums. Opnieuw is er echter het schelle, harde en onprettige geluid.

In de toegift is 'Broken Eyes' een volgend fraai en ontroerend hoogtepunt. Op akoestische gitaar en mondharmonica pakt Stephens de toeschouwers bij de strot. Tijdens de refreintjes zingen beide muzikanten voor dezelfde microfoon, de stemmen passen prachtig bij elkaar, het spaarzaam verlichte podium verandert in een knetterend kampvuur. Single 'Incidental' is een logisch rockend vervolg en krijgt een warme ontvangst. De ballade 'Waves of Grain' is een lang uitgesponnen afsluiter en boeit geen moment. Two Gallants sluit na een wisselvallig concert af met te weinig hoogtepunten. De toeschouwers kunnen thuis het album We Are Undone opzetten en genieten van tien nummers spannende, warm klinkende bluesrock.

Foto uit het KindaMuzik archief door Kenn Verstraeten

http://www.kindamuzik.net/live/two-gallants/two-gallants-3854/25749/
Meer Two Gallants op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/two-gallants