Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rond The Rakes hangt geen mediahype. Toch is de Oude Zaal van de Melkweg stampvol bij het concert dat het Londense viertal geeft ter promotie van hun tweede album Ten New Messages.
Of de verklaring nu ligt in mond-tot-mond reclame dan wel in het ter elfder ure als extraatje aangeboden gratis optreden van The Horrors in Paradiso, de volle bak moet trendgevoelige vertegenwoordigers van de media die de band wegens het verstrijken van de houdbaarheidsdatum reeds hadden afgeserveerd tot enige nederigheid stemmen.
Niet dat The Rakes het helemaal zonder mediasteun moeten doen, want hun optreden begint keurig volgens schema even na half tien, de aanvangstijd van een van tevoren aangekondigde webcast die het mogelijk maakt dat ook elders op de wereld fans kunnen meegenieten.
Een dergelijke bonus valt voorprogramma Good Shoes niet ten deel. Niet alleen omdat ze bij een label zitten dat geen overeenkomst heeft met de webcaster, maar vermoedelijk ook omdat hun naam nog nauwelijks tot de verbeelding spreekt.
Wegens hun wortels in het zuidwestelijke deel van Londen heeft de immer alerte Britse muziekpers het viertal - evenals Jamie T, Larrikin Love en The Holloways het etiket ‘Thamesbeat’ opgeplakt.
Zelf lijkt de groep vooral aansluiting te zoeken bij de nog immer wassende stroom bandjes die voor hun hoekige en springerige gitaarpopliedjes inspiratie putten uit de postpunk. Dat maakt hun muziek tamelijk gezichtsloos, hoewel op de inzet weinig aan te merken valt en drummer Tom Jones een markante stijl van meppen heeft.
Hoekige en springerige gitaarpop is ook het genre waar The Rakes in grossieren. De vergelijkingen met bands als Maxïmo Park, Franz Ferdinand en Bloc Party liggen dan ook voor de hand, niet in het minst doordat de slungelachtige voorman Alan Donohoe en zijn drie mede-harken in het verleden het affiche deelden met de twee laatstgenoemde bands.
Dat The Rakes de zaal plat spelen en hier en daar zelfs inspireren tot crowdsurfen, heeft niet alleen te maken met het hoge energieniveau van hun show, de stroboscoopeffecten en andere visuals of scherpe punkpopliedjes als ’22 Grand Job’ en ‘We Danced Together’.
Nee, het zijn vooral de chemie tussen de bandleden, de gekke dansjes van Donohoe - met artistieke scheiding in het haar - en zijn in intelligente teksten vervatte observaties van het opgefokte grootsteedse bestaan. Die maken dat maar weinig bezoekers na afloop de oversteek naar Paradiso wagen. Morgen wacht immers weer een nieuwe werkdag. .
http://www.kindamuzik.net/live/the-rakes/the-rakes-good-shoes/15280/
Meer The Rakes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-rakes
Deel dit artikel: