• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Rakes verkondigen geen algehele waarheid

Na Franz Ferdinand, Bloc Party en Maxïmo Park kwam heel lang niets, toen was daar in 2005 opeens The Rakes. Donker, puntig en vooral live een behoorlijke sensatie. Nu is het Britse viertal terug met Ten New Messages: tien nieuwe, muzikale boodschappen, onder andere over de bomaanslagen in Londen. Verwacht echter geen hard oordeel over de stand van zaken in de wereld: “Wij willen dit doen, zonder met een belerend vingertje te wijzen.”

Tekst: Rob van Leeuwen

Publicatiedatum: 25 maart 2007

Het nieuwe album van The Rakes draagt de titel Ten New Messages. Het is de opvolger van Capture/Release, waarmee het Britse viertal in navolging van Franz Ferdinand, Bloc Party en Maxïmo Park de jaren tachtig probeerde te heruitvinden. Op dat debuut zingt frontman Alan Donahue vooral over ‘work, work, work’ en gaat het slechts sporadisch over gewichtiger zaken. Op album nummer twee ligt de nadruk op zwaardere thema’s.

Noem het echter geen tien boodschappen aan de wereld van vier bleekneuzen, want dat gaat de band te ver. Matthew Swinnerton (gitaar): “De nummers zijn geen statements. We willen de wereld onze wil niet opleggen, wij zeggen niet wat mensen moeten doen of denken. Natuurlijk, we hebben ook een mening, maar ik vind niet dat een band zoiets aan anderen moet opdringen. Een betrekkelijk succesvolle indieband die even zegt hoe het moet, dat is dit dus niet.”

Aanslagen in Londen
Wat het dan wel is? “Een verzameling normale reacties op wat er in de wereld plaatsvindt”, aldus zanger Alan Donahue. Een beschrijving van wat er allemaal gebeurt in de huidige maatschappij. Niet gezien vanuit het oogpunt van de band, maar beschreven vanuit het oogpunt van normale mensen, verzonnen karakters en bedachte personen. “Normale mensen zoals jij en ik”, zegt de frontman, haast fluisterend.

Zo zijn er de aanslagen in de Londense metro van 7 juli 2005, die geregeld subtiel terugkomen in de songteksten. Donahue: “Letterlijk over die bomaanslagen schrijven wilden we niet, dat is te voor de hand liggend. Wat er is gebeurd weet iedereen, dat kun je niet eens beschrijven.”

Dus pakte de band het anders aan. Zoals in ‘When Tom Cruise Cries’, een verwijzing naar de film Magnolia. Niet toevallig een film waarin verschillende onderwerpen vanuit verschillende karakters worden bekeken. Het nummer zelf gaat over de zucht naar sensatie van de media. Swinnerton: “Als Tom Cruise huilt, is de media direct ter plaatse. Vandaar die titel.”

Eigen beeld vormen
Het nummer is deels gebaseerd op hun eigen ervaring, zo geeft de gitarist toe: “Toen de aanslagen in Londen plaatsvonden, waren wij op tournee. Er kwam weinig informatie naar buiten, alleen via CNN. We probeerden onze familie te bereiken, maar het netwerk lag plat. Eigenlijk zorgt de media indirect voor het overbelaste netwerk. We zagen een grote chaos op CNN, maar tegelijkertijd wisten we helemaal niet wat er aan de hand was. We bekeken die flitsende compilatiefilmpjes en zagen steeds hetzelfde, waardoor het op een gegeven moment leek alsof het de realiteit niet meer was. Het was alsof we naar een film keken.”

Een ander voorbeeld van de beschrijvende teksten is ‘Suspicous Eyes’. Drie personages vertellen daarin over hun reis met de metro, na de aanslagen in Londen. Donahue speelt de gehaaste kantoorklerk, zangeres Laura Marling is een vrouw die met haar kind onderweg is, terwijl rapper Raxstar als donkere jongen door iedereen wordt bekeken. De zangeres en rapper zijn onbekend bij een groter publiek en dat is met opzet gedaan, The Rakes pikte ze op via MySpace. Swinnerton: “We hopen dat mensen bij het horen van die stemmen een eigen beeld van ze vormen.”

Donahue: “We wilden geen bekende artiesten gebruiken, de nadruk moet namelijk op de teksten liggen. Het nummer is typerend voor het album, ook hier komen verschillende karakters dezelfde thematiek tegen. De luisteraar hoort hoe ze daar mee omgaan, hoe ze allemaal op eigen wijze hun emoties tonen.”

Vingertje
Een wereldschokkend of vernieuwend inzicht levert dat niet op, geeft Swinnerton toe. “Iedereen met een half brein weet bijvoorbeeld dat wat de media laten zien, niet de werkelijkheid weergeeft. Iedereen met een half brein weet dat wij geen algehele waarheid verkondigen. Wij willen deze onderwerpen op deze manier presenteren, omdat het ons bezighoudt.”

Conclusies worden daarbij niet direct getrokken. Zoals gezegd, The Rakes willen geen hard oordeel vellen. Swinnerton: “Als band moet je niet in die situatie gaan zitten. We hebben een platform, maar dat betekent niet dat we dat kunnen gebruiken om onze mening aan anderen op te dringen. Wij willen dit doen, zonder met een belerend vingertje te wijzen.”

http://www.kindamuzik.net/interview/the-rakes/the-rakes-verkondigen-geen-algehele-waarheid/15107/
Meer The Rakes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-rakes