http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

jubileumconcert The Ex in Vera

Muzikaal geweld en bezwerende ritmes.
17 mei 2006, Vera, Groningen

Tekst: Eric Van Rees

Publicatiedatum: 22 mei 2006

Op het laatste moment is het Italiaanse Zu [foto linksonder] aan de line-up van de avond, The Ex en Zea toegevoegd. Voor een handjevol publiek, dat niet thuisbleef om voetbal te kijken, mocht Zu de avond openen.

Het trio, bestaande uit bas, drums en saxofoon, speelt zoveel noten en ritmes in een onwaarschijnlijk hoog tempo (en dito volume) waardoor het bij eerste confrontatie schrikken is. De schrik maakt echter snel plaats voor grenzeloze bewondering. Met name voor drummer Jacopo Battaglia die, gekleed in AC/DC t-shirt, als muzikaal leider de regie op zich neemt. Zijn loeiharde, en -strakke drumwerk is adembenemend: van dergelijk technisch niveau lopen er weinig rond op de wereld.

Ook The Ex drumster Kat kijkt naast het podium met bewondering toe. Muzikaal schiet elke genreaanduiding tekort voor Zu: zowel freejazz, metal als avantgarde, doen zelfs in combinatie geen recht aan de veelheid van muzikale ideeën. Enig nadeel is dat je dit geen uur lang kunt horen, omdat je als luisteraar onder zoveel muzikale complexiteit gegarandeerd de weg kwijt raakt.

Zu beseft zich dit terdege en laat na een korte set van zo'n half uur het publiek voldaan, maar naaar adem happend achter. Hoogtepunt is de set waarin een even doeltreffende als aanstekelijke gabberritme(!) klinkt, waarop het trio het meest klinky als een stuiterende Lightning Bolt. Zu is echter veel feller en veelzijdiger door toevoeging van een saxofonist.

De poppy electronicaliedjes van het duo Zea komen als een welkome aanvulling op zoveel muzikaal geweld. Al moet het duo vechten om de aandacht vast te houden. Aan het eind van de set zit de sfeer er goed in en weet het publiek de naar New Order neigende, maar zoveel betere, songs te waarderen.

Drumster Kat mag niet beginnen aan haar set alvorens eerst een bloemetje te ontvangen voor het feit dat ze die avond haar duizendste concert met The Ex speelt. Ze verklaart dat het nu al een bijzondere avond voor haar is, waarna The Ex [foto rechtsboven] een gewonnen wedstrijd speelt die vanaf het moment dat Terry en Andy gezamenlijk een tot op het bot snijdend akkoord aanslaan. The Ex is met twee gitaristen en geen bassist een viermansband.

Het gebrek aan basgitaar wordt ondervangen doordat zowel Terry als Andy baritonegitaar spelen, waarbij zowel leadgitaar als basgitaar kan worden gespeeld. Deze nieuwe bezetting leidt ertoe dat er meer met dynamiek wordt gespeeld, waarbij het spelplezier nog altijd voorop staat.

De jarenlange podiumervaring van de band uit zich in een gevarieerde, maar bezwerende set, waarin langzaam maar zeker naar een opzwepend hoogtepunt wordt gewerkt, namelijk 'The Konono Song' van de laatste cd Turn. Eenmaal gewend aan de hypnotiserende gitaarriff en het stampende ritme is daar de monotone en manische voordracht van zanger Jos. Hier vallen alle elementen op hun plaats en hoor je The Ex op zijn best. Een bijzondere avond.

Fotografie: Mark Scheffer, Vera