• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Suffocation / Origin

Sterk Origin laat Suffocation naar adem happen.
27 juli 2012, Dynamo, Eindhoven

Tekst: Jeroen Gelissen

Publicatiedatum: 30 juli 2012

Terwijl de zomer opnieuw in een impasse geraakt en in Londen de Olympische Spelen officieel zijn ingeluid, staan in Dynamo achtereenvolgens Unbreakable Hatred en Re-Armed zich voor een halfvolle zaal het zweet in de bilnaad te ploeteren. Zonder succes.

Het leeuwendeel van de aanwezigen vertoeft liever in het avondzonnetje en trekt pas naar binnen wanneer Origin [foto] zijn opwachting maakt. Naast het ijzersterke Entity, dat in 2011 verscheen, hebben de Amerikanen nog een troef achter de hand: Jason Keyser (ex-Skinless, Mucopus). De sympathieke frontman heeft een ontwapenend charisma en krijgt zelfs de meest stugge deathmetalaar aan het headbangen.

Met een gezonde dosis humor bespeelt hij het publiek. Dit weerhoudt hem er overigens niet van een gedegen performance neer te zetten en het metronoomstrakke millimetergeweld met een veelzijdige rochel te gratineren. Als 'Wrath of Vishnu' voorbijraast, dient de eerste serieuze moshpit zich aan en even later weet hij zelfs een heuse wall of death te ontketenen. Drummer Longstreth overziet het geheel met een blik van voldoening en terwijl hij alles hermetisch dichttimmert, neemt hij in gedachten nog even zijn boodschappenlijstje door.

De virtuositeit van de band staat buiten kijf en het gemak waarmee Origin de gecompliceerde materie - die mede dankzij Keyser toegankelijk wordt - opvoert, is elke keer weer verbazingwekkend. Helaas gaat een groot deel van dit vakmanschap verloren doordat er een dikke stoflaag over het geluid hangt. De sneaky gitaarlicks van Ryan zijn nauwelijks hoorbaar en dit geldt ook voor de 1000 bpm-snareslagen. Maar dat lijkt niemand iets uit te maken. Vooraan gaan de T-shirts uit en springt men driftig met bezwete lichamen tegen elkaar. Origin kwam, zag en overwon en is stiekem de beste band van de avond.

Voorafgaand aan deze tournee brandden op het internet al hevige discussies los over de afwezigheid van Suffocation-frontman Frank Mullen. Ook nu is dit het gesprek van de avond. Mullen zelf kondigde zijn afwezigheid tijdens de vorige tournee aan op Neurotic Deathfest, maar het lijkt er sterk op dat het weer rommelt in het Suffo-kamp.

Waarnemend frontman is Bill Robinson. De wietrokende Californiër zingt in het dagelijks leven bij Decrepit Birth en hij ziet eruit alsof hij bijverdient met de verkoop van daklozenkrantjes. "The greatest trick the devil ever pulled, is convincing you all that Frank Mullen does not exist", grapt hij over de afwezigheid van Mullen, terwijl hij diens beroemde hakkende handgebaar imiteert. Hij mist alleen Mullens charisma en zijn gerochel zwalkt een aantal keren behoorlijk.

Herintreder Dave Culross is daarentegen opnieuw ingewerkt en de drummer weet de kracht van Suffocation - precisiebombardementen versus lompe slachtexercities - perfect te benadrukken.

Muzikaal gezien valt er weinig aan te merken op de performance van Suffocation. Routineus werken de New Yorkers zich in een uur door hun set en het rijke arsenaal aan krakers sorteert nog altijd het gewenste effect. Voor de bühne is het dan ook in rap tempo chaos en er wordt opnieuw zweet uitgewisseld in de moshpit.

Toch blijft het gevoel knagen dat Suffocation op zijn laatste reserves teert. De gedachte dat de mannen beter in retraite kunnen gaan, om alleen nog bij zeer hoge uitzondering de jonge garde deathmetalfans te laten zien hoe men vroeger echte death metal maakte, dringt zich dan ook steeds weer op.

Foto van hun facebook pagina

http://www.kindamuzik.net/live/suffocation/suffocation-origin/23096/
Meer Suffocation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/suffocation