Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nadat hij het voorbije jaar in België al enkele doeltreffende uppercuts ('Wiezeddegij?', 'Sexjunkie' en 'Ziek') uitgedeeld had, weten ze nu ook in Nederland dat je het Antwerpse wonderkind Stijn best niet te veel ademruimte gunt als er enkele m² podium in de buurt is. In Rotterdam en omgeving zijn ze namelijk nog steeds puin aan het ruimen na diens wervelende set tijdens de recentste editie van Motel Mozaïque. We waren dus enigszins benieuwd hoe het succes van Stijn zich afgelopen dinsdag zou verhouden tot de prachtige architectuur van de Handelsbeurs (Gent), waar hij in een nagenoeg uitverkochte zaal mocht opdraven als support van Daan.
Stijn mag dan momenteel wel de radiohits (zijn officieel debuut Euphoric ligt sinds kort in winkelrekken) aan elkaar rijgen, deze man moet je toch vooral live gezien hebben. Het is immers algemeen bekend dat het met een lading synthesizers, samplers en sequencers allesbehalve evident is om het uiterste te vergen van honderden kijklustigen en mogelijke acute vermoeidheidssymptomen in de kiem te smoren. Als je echter Stijn heet, zijn alle middelen goed om dat publiek in vervoering te brengen: inclusief hippe kreetjes, vrouwvriendelijke moves, verkleedpartijen en talloze dankwoordjes aan iedereen die het horen wou. Dit alles vergezeld van een ongeremde dosis ironie die alle pretentieuze verdachtmakingen jegens de performer de kop indrukken. Het was in Gent dan ook een helse opgave om ongevoelig te blijven voor het artillerievuur aan logge discobeats dat Stijn met verbazingwekkende precisie uit z'n elektronische apparatuur knalde. Bovendien heeft de man voldoende funk in het ranke lijf om zelfs de grootste asceten te bekeren en hen vervolgens een initiatieles heupwiegen cadeau te doen. Prince, Stevie Wonder of James Brown, ons Vlaams podiumbeest kent zijn klassiekers en met songs - naast de gewezen singles - als 'Wrong' en het vette 'Pussy on My Mind' bewees hij verdomd goed te weten hoe hij bovenstaande legendes eervol door de 21e eeuw kan loodsen.
Akkoord, het feit dat er technisch nog één en ander bij te sturen valt en de tijd niet eeuwig geduld zal blijven oefenen voor Stijns strapatsen ontsnapte niet aan ons detailkritisch oog, maar qua entertainment valt er voorlopig weinig af te dingen aan zijn oerdegelijke présence en hyperdansbare floorfillers. Of de EU nu uit vijftien dan wel vijfentwintig landen bestaat, voor Stijn doet het er allemaal niet toe, hij heeft ze één voor één binnen handbereik.
Met Victory heeft Daan zopas een derde soloplaat aan zijn discografie toegevoegd. Goed nieuws, ook al zijn er, vergeleken met het twee jaar oude Bridge Burner, inhoudelijk amper verschillen waar te nemen. Dat kan echter niet gezegd worden van 's mans look. De lange, blonde lokken zijn verleden tijd en hebben plaatsgemaakt voor een korte, donkere snit die menig rockfotograaf moet plezieren. Bovendien steekt Daan heden ten dage in een stijlvol wit maatpak dat hem uitstekend past. Na een bescheiden showcase afgelopen zondag in het Brusselse, was het concert in de Handelsbeurs het eerste van een lange reeks cluboptredens door de Benelux. Toen het kwintet kort na Stijn het podium beklom, was het vooral toetsenist Jeroen Swinnen (de man kan zo de cast van Jiskefet vervolledigen) die de aandacht naar zich toe trok, naast bassist Otti Van Der Werf, de alom tegenwoordige Steven Janssens (Mauro & The Grooms) en de bevallige Isolde Lasoen op drums.
Het publiek diende alvast weinig moeite te doen om de nieuwe songs van Daan in de armen te sluiten, want net als Stijn is ook Stuyven een idolate aanhanger van alles wat enigszins naar gedateerde disco en electro ruikt. Voor de fans van 'Idool': Daan is ook nog steeds de frontman van het behoorlijk onderschatte Dead Man Ray. Dat de dertiger dus perfect overweg kan met het betere snarenwerk, behoeft geen betoog en werd ook nu knap geïllustreerd met de stomende (instrumentale) opener 'Housewife', de nieuwe single. 'Sunchild', 'Love' en 'Bridge Burner' klonken vertrouwd in de oren, evenals het uit Profools (het solodebuut van Daan) afkomstige 'Convertible Chaos', en waren koren op de molen van degenen die nog niet de tijd genomen hadden om Victory analytisch te benaderen. Voor hen hebben we alvast de boodschap om hier zo snel mogelijk werk van te maken, want met de zomer in aantocht serveert Daan ons alvast opnieuw enkele songs die ter bestrijding van de dagelijkse besognes niet mogen ontbreken. Niet toevallig waren het ook deze nummers die in de provinciehoofdstad onze goedkeuring wegdroegen. 'Galaxy' bijvoorbeeld, met z'n catchy melodie en aanstekelijk refrein nu al een radiohit-in-spe, maar ook 'Renegade' en 'Dream'. 'Eternity' benadrukte nogmaals Daans voorliefde voor de jaren zeventig, maar toch slaagde hij er pas met het onweerstaanbare 'Victory', de titeltrack, in om zijn publiek enigszins te ontdooien. Het was de voorbode van een bekoorlijk slot met een overheerlijk 'Swedish Designer Drugs' als kers op een fraai gegarneerde taart.
Hoewel het concert niet gevrijwaard bleef van enkele mindere momenten, ziet het er dus naar uit dat Daan zich alweer mag verheugen op een uitstekend festivalseizoen. De glorietocht kan beginnen!
Beide artiesten staan ook geprogrammeerd op Les Nuits Botanique. Daan op vrijdag 7 mei (Grote Serre, met Phoenix en Beulah) en Stijn op zaterdag 15 mei (Koninklijk Circus, met Jimi Tenor & Band)
» Bezoek Daans website
» Bezoek Stijns website
foto Daan: Maria Gil
http://www.kindamuzik.net/live/stijn/stijn-daan/5950/
Meer Stijn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stijn
Deel dit artikel: