• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Het leven is meer dan seks alleen

Hij is niet langer ‘mister sex junkie’. Op The World Is Happy Now klinkt Stijn minder als een seksverslaafde en meer als een ‘soul preacher’.

Tekst: Dominique Soenens

Publicatiedatum: 10 oktober 2006

Geen paniek: Stijn draagt nog altijd met verve de eretitel ‘de Belgische Prince’. Op het nieuwe album staan ditmaal weliswaar geen onomwonden titels als ‘Pussy On My Mind’, maar nog wel het soort beats en funky ritmes die de poolkappen in sneltempo kunnen doen smelten. Alleen wilde Stijn zelf ook wel eens iets anders dan het bezingen van Vagijnen en De Daad. Dus druipt er iets minder seks van zijn nieuwe album. Tijd voor een vraaggesprek.

Sommigen beschouwen de titel van het nieuwe album als een cynische, mede omdat het album op 11/9 uitgebracht is. “Er zit geen gram cynisme of ironie in de titel. De timing was gewoon bijkomstig. Er zit eerder een tik naïviteit in, omdat ik ook wel weet dat de wereld helemaal niet ‘blij’ is. Het feit dat we er zo relaxed onder blijven dat de wereld niet ‘blij’ is, vind ik heel erg. Mijn album zal de wereld niet verbeteren, maar ik sluit ook niet uit dat ik het wil proberen. Geef toe: je gaat naar de CD-winkel en je krijgt een CD in de handen met de titel ‘The World Is Happy Now’, dat is toch grappig? Het is een titel waar ik nog altijd over nadenk als ik ‘m hoor. Dat vind ik prima.”

In ‘ShitRightNow’ zing je "I'd rather be a fool and fill my days trying to make somebody smile”. Het is een mission statement. “Klopt. Als ik dan toch een etiket moet krijgen, dan toch het liefst dat van onnozelaar die koppig gelooft dat hij met zijn muziek mensen een fijne avond kan bezorgen. Als mensen me na een optreden komen zeggen dat ze het grappig vonden, ben ik in de wolken. Een glimlach van het publiek is goud waard. Ik hou ook heel erg van trieste muziek, maar ben toch liever de vrolijke onnozelaar dan degene die steeds maar weer herhaalt hoe slecht het allemaal gaat. Humor is heel belangrijk. Ik neem het heel serieus.”

Op The World Is Happy Now gaat het veel minder over seks dan op Euphoric. “Ja, goed hé (grijnst). Het is gewoon iets dat ik toen gedaan heb. Picasso had z’n blauwe periode, ik had mijn seksperiode (lacht). Nee, het interesseerde mij niet om een album te maken over dezelfde onderwerpen. Het is een totaal andere cd. Er zitten deze keer uitgewerkte arrangementen in, ik speel met een band in plaats van solo. Ik had geen zin om nog ’s hetzelfde te doen als op Euphoric. Maar ik klaag niet over het seksimagodat ik opgespeld gekregen heb. Had ik maar niet moeten doorbreken met een single die ‘Sex Junkie’ heet. Liever dat ze me daarmee associëren dan met doemgedachten. Vrouwen mogen gerust weten dat ik het vrouwelijke geslacht adoreer.”

Het damesblad Flair belde desondanks naar je platenfirma om naar je geaardheid te vragen. Straf? “Dat was grappig, ja. Ze hadden me live gezien en zijn daardoor waarschijnlijk wat in de war geraakt. Ik speel graag met androgynie op het podium. Ik denk sowieso dat elke gezonde mens een biseksuele kant heeft. Als je eerlijk bent, kun je als man een andere man heel mooi vinden, zonder dat je er nu direct mee in bed wil kruipen. Maar daarom hoeven ze nog niet te twijfelen aan mijn seksuele geaardheid (lachje).”

De cd is ingespeeld met een stel muzikanten en je treedt nu ook op met een groep om je heen. Kun je in je eentje nog wel evenveel ‘show’ verkopen? “Ai, daar raakt u een gevoelig onderwerp aan, mijnheer! We hebben nu enkele keren opgetreden - en het valt mee. Wel staat alles vol met apparatuur en de andere muzikanten, waardoor ik me nog nauwelijks kan bewegen. Ik klink waarschijnlijk verschrikkelijk ambitieus; maar voor het eerst zie ik uit naar festivals, omdat ik dan een groter podium zal hebben.”

Je stomende solo-optredens waren aanvankelijk je handelsmerk. Je daagde zelfs andere Belgische solo-artiesten uit om je live te verslaan. Deels voor de grap, maar deels ook gemeend? “Ik was vooral benieuwd naar de reacties. Er waren mensen die mij niet zo speciaal vonden: alleen op het podium, wat onnozels staan te doen - veel stelde het volgens hen niet voor. Daarom wilde ik anderen uitdagen om het beter te doen. Ik krijg wel eens te horen dat ik live arrogant overkom. Dat kan zijn, maar ik moet ook wel maken dat ik er sta. Als je alleen voor 8000 mensen staat, zoals op Pukkelpop, moét je lef tonen. Anders ga je plat op je bek. Uiteindelijk heeft Dijf Sanders op mijn uitdaging gereageerd, maar van een ‘battle’ is er niets in huis gekomen, omdat hij toen druk bezig was met zijn band The Violent Husbands.

Hoe is het om met een band te werken? Je schijnt geen makkelijke mens te zijn. “Ik ben heel veeleisend voor mijn muzikanten. Ze mogen niet teveel doen en wat ze doen, moeten ze op het juiste moment doen. Ik ben daar dictatoriaal in. Voor mij geen democratie als het over muziek gaat. Maar achter het podium ben ik een heel aimabele jongen.”

Voor Euphoric maakte je ‘000’, een heel rauwe plaat die afwijkt van je twee officiële cd’s. Dat soort dingen interesseert je niet meer? “Ik was rotambitieus toen. Ik maakte een dubbel-cd, waarvan ik sommige nummers rechtstreeks op CD zette. Op mijn myspace-website staat nog een liedje van die dubbel-cd. Daardoor zijn er nog steeds veel mensen die er om vragen, maar het is een periode die achter mij ligt. Ik zou het niet eerlijk vinden om die nu opnieuw uit te brengen of de draad van toen weer op te pikken.”

http://www.kindamuzik.net/interview/stijn/het-leven-is-meer-dan-seks-alleen/14118/
Meer Stijn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stijn