Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Mantles, uit het Noord-Amerikaanse Oakland, zetten de avond muzikaal in. Het vijftal brengt een eigen versie van warme jarenzestigpop. Twee gitaren, bas, keyboards en drums worden sporadisch bijgestaan door sambaballen en achtergrondzang om de licht psychedelische garagerock met zomerse tinten te vermengen. Zelden baanbrekend maar nooit vervelend. Een mooie opener dus.
Sebadoh tapt uit andere vaatjes. De band met Lou Barlow, Jason Loewenstein en Bob D'Amico tourt sinds hun reünie in 2007 weer volop de wereld rond. Hun passage in Antwerpen wordt – zoals de tour vorig jaar – door een gezonde chaos gekenmerkt. De parallellen tussen beide tours zijn duidelijk, net zoals dit subtiel aangegeven wordt in de afzonderlijke tour-T-shirts. Subtiliteit is echter een begrip dat de band muzikaal niet altijd hoog in het vaandel voert.
Alvorens af te trappen bediscussiëren Lou en Jason het feit of het goed is dat de dj voor een show een goed nummer speelt (i.c. Led Zeppelin) en als die discussie eindelijk geluwd is, begint de band wat te jammen. Korte, doelloze stukjes zetten de toon en Barlow geeft aan dat het publiek blij zal zijn als Sebadoh eindelijk aan zijn set zal beginnen.
Vervolgens duikt Sebadoh gedurende zeven kwartier in zijn omvangrijke oeuvre. Menig nummer van Defend Yourself van vorig jaar en de daaraan voorafgaande Secret EP passeert de revue, maar het gros van het materiaal komt van Rockin' The Forest, Vs. Helmet, Bubble & Scrape, Harmacy en Bakesale, platen die Sebadoh in de jaren negentig op de muzikale wereldkaart zetten. Het speelplezier druipt ervan af, al gaat dat vaak ten koste van de subtiliteit van de originele nummers en worden zanglijnen en gitaarsolo's vaak onderling inwisselbaar, al blijven de sterke nummers natuurlijk wel de rode draad vormen. 'Soul and Fire', 'Sacred Attention' en 'Think (Let Tomorrow Be)' klinken minder ingetogen, 'Just Gimme Indie Rock' wordt door Barlows gebrul veel agressiever en de gitaarsolo in 'Vampire' klinkt – hoewel fantastisch – eveneens uit context. Als Barlow en Loewenstein gitaar en bas verwisselen worden de uitvoeringen zo mogelijk nog ruwer. Dit alles wordt doorspekt met aangrijpende uitvoeringen van 'Beauty of the Ride' , 'Ride the Darker Wave', 'The Freed Pig', 'Brand New Love' en 'State of Mine'.
Een concert van Sebadoh heeft iets melancholisch maar het speelplezier is een lust voor het oog en de band biedt veel meer dan een brave uitvoering van een best of. Barlows gemoedstoestand is zoals steeds mede bepalend voor de sfeer. Barlow en de zijnen zijn in Antwerpen in goeden doen en brengen een chaotische indierockshow waar menige band een puntje aan kan zuigen.
Foto Sebadoh uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck
http://www.kindamuzik.net/live/sebadoh/sebadoh-the-mantles/25447/
Meer Sebadoh op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sebadoh
Deel dit artikel: