Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de afgelopen maand had het Nijmeegse Goffertpark met gemak omgedoopt kunnen worden tot een permanente openluchtpoptempel. Met de Rolling Stones en de Red Hot Chili Peppers bezoeken al enkele rockmastodonten de Waalstad. In tegenstelling tot het voornoemde tweetal lukt het Pearl Jam wél de weergoden te overtuigen de hemelsluizen dicht te houden om ruimte te laten voor een zonovergoten rockpartijtje.
Aan Perry Farrells Satellite Party is de eer voorbehouden af te trappen. Diens bonte gezelschap maakt er een vrolijk feestje van in de vroege avond. De excentrieke Farrell zelf heeft geen enkele moeite de aandacht op zich te vestigen. Hij danst en rent over de bühne en is niet te beroerd om zijn neus te steken in de boezem van diens hoogblonde pin-up assistente annex achtergrondzangeres.
De serieuze rock is meer het métier van de drie broertjes en het ene neefje van predikant Leon Followill, beter bekend als Kings of Leon (foto links). Het ruwe, soms bijna hypnotiserende rockgeluid van het Amerikaanse kwartet past goed op een festivaldag als deze, hoewel het toch lastig is een publiek te overtuigen dat eigenlijk maar voor één band komt. Met grootse gitaarklanken en het rafelige stemgeluid van zanger Caleb Followill wordt een overtuigende set neergezet, waarbij zelfs Eddie Vedder nog even ondersteuning verleent.
Het laatste opwarmertje is aan de tegenwoordig wat erg gepolijste funkrockers van Incubus (foto beneden). Zanger Brandon Boyd kan in elk geval nog altijd rekenen op een vaste schare vrouwelijke aanbidders, zoveel is wel duidelijk. Onaardig klinken nummers als ‘Megalomaniac’ en ‘Wish You Were Here’ zeker niet, maar de spontaniteit is op het podium ver te zoeken. Het wachten is eigenlijk maar op één ding: vlammende actie.
Daar is Pearl Jam (foto boven) voor ingehuurd. Het vijftal begint direct vol gas. Vanaf de machtige opener ‘Release’ overrompelt de band, niet in de laatste plaats dankzij de imposante gitaarklanken van Mike McCready en Stone Gossard.
Twee uur en een kwartier lang zetten de grungerockers uit Seattle met zichtbaar plezier het fraaie Nijmeegse park volledig in vuur en vlam. Dat alles onder de bezielende leiding van showmaster Eddie Vedder. Hij lacht, praat, spuugt, springt, ontroert en gaat vooral vocaal tekeer als een bezetene. "Geniet van het moment!", zo geeft de meester het publiek mee.
Geen truc met een masker van George Bush ditmaal, maar wel weer een stortvloed aan kritische woorden richting de Texaan en diens regering. Nieuw is het akoestische protestlied, ‘No More’ dat Vedder in zijn eentje speelt. Juist die twee woorden wil de Amerikaan horen uit al die duizenden kelen. Weg met die vuile oorlog en vooral weg met Bush. Pearl Jam vormt één van de voornaamste assen van de hedendaagse protestmuziek. Vandaar dat ze geheel in lijn met Neil Youngs evergreen keihard blijven rocken voor de vrije wereld.
Maar er is ook bezieling en emotie. Kippenvelverwekkend is de ode aan de bij het Roskildedrama omgekomen Nederlander. Familie en vrienden van de jongen zijn op uitnodiging van Pearl Jam aanwezig. Op verzoek van diens zus wordt het ontroerende ‘Better Man’ opgedragen en luidkeels meegezongen ter nagedachtenis aan die traumatische junidag in 2000. Héél even staat er een lijntje open met het hiernamaals.
Dit is een avond die niet vergeten wordt zodra de piep in de oren is verstomd, zoveel is wel duidelijk. De goed uitgebalanceerde muzikale trip dendert – ‘Black’ uitgezonderd – langs alle klassiekers uit het oeuvre. Al mag het albumsucces van Ten misschien nooit meer overtroffen worden, deze avond bewijst Pearl Jam opnieuw één der hele Groten te zijn.
Foto's uit het KindaMuzik archief: Kings of Leon door Jelmer de Haas, Incubus door Stephan Mehrer
http://www.kindamuzik.net/live/pearl-jam/pearl-jam-incubus-kings-of-leon-satellite-party/15676/
Meer Pearl Jam op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pearl-jam
Deel dit artikel: