• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Paulusma

Eerder een vriend dan een artiest.
07 februari 2009, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Daniël Verlaan

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 10 februari 2009

De Oude Zaal van de Melkweg staat niet vol. Warm is het er wel. Onrustig wacht het publiek op de zevenkoppige band, waar Jelle Paulusma zichzelf ook gewoon bij rekent. iRecord is nog maar een paar maanden geleden uitgebracht en Paulusma ontvangt lovende recensies. Een dik jaar geleden stond hij nog in het voorprogramma van Ellen ten Damme. Muzikaal gezien een omgekeerde wereld.

Tijdens de eerste noten van het optreden - een rustige piano-intro - verwacht het gros van de zaal dat de zeven heren opeens met het knallende 'Ready To Go' gaan openen. Het tempo van de piano voert op en een plotselinge rauwe gitaarsolo neemt het meeste geluid in beslag. Door de overweldiging van verschillende instrumenten die je overspoelen, merk je pas minuten later dat Paulusma opent met het meest psychedelische nummer van de laatste cd: 'California Spirit'. Gedurfd, gewaagd en verdomd geweldig.

In een trainingsbroek en zwart overhemd met korte mouwen speelt Paulusma alsof hij het echt meent. Daar hoeft hij de gezichten niet speciaal voor te trekken. Niet dat hij dit doet, maar alleen al aan zijn speelstijl en instelling voel je dat hij zichzelf muzikaal helemaal geeft. Precies zoals een artiest behoort te doen. "Zolang we nog kunnen ademen, blijven we dit doen", roept de 43-jarige zanger door de microfoon. Het publiek antwoordt met luid gejuich.

Het publiek lijkt op een gegeven moment in een soort trance te zijn gegaan. Dit is muziek om bij stil te staan. Als je aandachtig luistert naar het geluid dat Paulusma produceert, is meebewegen op de maat al te veel afleiding. Door de afwisseling blijkt de muziek niet te overweldigend. Nummers als 'Satisfactory', 'Lotta Love' en 'TJ on a Spree' schudden je wakker wanneer het nodig is. Het contrast tussen het vaak zweverige album Here We Are en het meer popachtige iRecord is gelukkig goed afgemeten.

De zeven mannen lijken er echt plezier in te hebben. De bandleden lachen vaak naar elkaar en hebben contact met een knipooggehalte. Zonder egoïsme of zelfingenomenheid jezelf zo geven, ook voor een niet uitverkochte Oude Zaal in de Melkweg, dat is prachtig. De twee goede eigenschappen komen ook terug wanneer hij na het concert gewoon nog even cd's komt signeren, met iedereen een praatje maakt en ook jeugdige dronken Britten vriendelijk te woord staat. Paulusma lijkt eerder een vriend dan een artiest.

http://www.kindamuzik.net/live/paulusma/paulusma-7249/18079/
Meer Paulusma op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paulusma