• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Patrick Watson en het Koninklijk Concertgebouworkest

Geslaagde samenwerking, toch een dubbel gevoel.
30 april 2011, Concertgebouw, Amsterdam

Tekst: Rob van Leeuwen

Publicatiedatum: 02 mei 2011

Zo'n vijftig jaar geleden werd het Kurhaus in Scheveningen kort en klein geslagen tijdens het optreden van The Rolling Stones, anno 2011 gaat het er een stuk braver aan toe in een ándere chique concertzaal: het Concertgebouw in Amsterdam. Patrick Watson, toch al niet de stoerste rock-'n-roller op aarde, krijgt er na zijn optreden met het Koninklijk Concertgebouworkest gewoon een brave, staande ovatie. De popmuziek is volwassen geworden, heet het dan.

Dat Watson en het orkest elkaar vanavond op het podium ontmoeten, is niet eens zo heel vreemd: je hoeft maar te luisteren naar 'Beijing' van Watsons album Wooden Arms om de raakvlakken tussen beide partijen te horen. Strijkers, theatrale begeleiding en gevoelige popliedjes gaan nu eenmaal goed samen. Dat blijkt ook vanavond: het vijftal Watsonnummers dat speciaal voor vanavond is gearrangeerd, wordt uitstekend uitgevoerd door Watson, band en orkest.

De mooie lichtshow en de op het kerkorgel geprojecteerde animaties zorgen ervoor dat deze avond voor Koninginnedag nog beter wordt. Het moment waarop de frontman (petje op, zoals altijd) tegen het einde van de avond onversterkt zingend door de zaal loopt, terwijl een verzameling blazers hem voor het podium begeleidt, is zelfs bijna magisch te noemen.

Geen vuiltje aan de lucht dus, Watson en zijn band lijken gemaakt voor een samenwerking met het Concertgebouworkest. Toch overheerst uiteindelijk een lichte teleurstelling. Het einde van de avond is wat rommelig. Watson lijkt niet te weten wat de regels omtrent toegiften zijn in nette concertzalen en helemaal op het einde begint het Concertgebouworkest vanuit het niets het Wilhelmus te spelen.

Daarnaast is het vijftal nummers dat samen wordt gespeeld een karige oogst. De rest van de ruim anderhalf uur durende show spelen band en orkest apart van elkaar: het Concertgebouworkest voert enkele flink van de popsongs afwijkende klassieke stukken uit (terwijl Watson met een grote grijns op zijn gezicht toekijkt) en de band doet een paar nummers solo. Leuk en ook goed uitgevoerd, maar toch niet helemaal wat je verwacht van een gezamenlijk concert.

Zo biedt deze ontmoeting dus genoeg moois, maar laat het je ook met een onbevredigd gevoel achter. Zo'n vijftig jaar geleden zou het publiek daarop een flinke rel zijn gestart, anno 2011 krijg je toch gewoon een staande ovatie. Tijden veranderen, inderdaad.

Het volledige concert is hier in zijn geheel te bekijken.

Foto's uit het archief, door Jelmer de Haas.

http://www.kindamuzik.net/live/patrick-watson/patrick-watson-en-het-koninklijk-concertgebouworkest/21530/
Meer Patrick Watson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/patrick-watson