• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Oasis

Nog zeker geen vergane glorie.
02 november 2005, Heineken Music Hall, Amsterdam (NL)

Tekst: Ernst-Jan Hamel

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 08 november 2005

Bloc Party is een slechte, studentikoze versie van Blur, Alex Kapranos (Franz Ferdinand) lijkt op de heren van Right Said Fred en Pete Doherty (ex-The Libertines, Babyshambles) is een ‘smackhead’ die een flinke pak rammel verdient. Ziehier in het kort de genuanceerde mening van de doorgesnoven Oasis-zanger Liam Gallagher over de huidige Britse muziekscène. Typisch Gallagher, die geen steek is veranderd sinds Oasis in 1994 debuteerde met goudeerlijke, rechttoe-rechtaan Britpop voor de working class. Hij mag dan wel kinderen en huwelijksplannen met Nicole Appleton (ooit All Saints) hebben, van zijn arrogantie en loslippigheid is niks verdwenen.

Oasis is in 2005 inmiddels aan alle kanten ingehaald door jonge Britse bandjes als Franz Ferdinand, Bloc Party, Kaiser Chiefs en recentelijk Arctic Monkeys. Maar qua populariteit kan Oasis nog gemakkelijk met ze wedijveren. De Heineken Music Hall is helemaal uitverkocht en Liam en Noel verbazen zich zelfs geregeld over de uitzinnigheid van de op elkaar gepakte menigte vlak voor het podium. Het hondstrouwe publiek – waaronder opvallend veel Britten – zingt ieder nummer uit volle borst mee, van opener ‘Turn Up the Sun’ tot aan de laatste toegift, de cover ‘My Generation’ (The Who).

Het is eigenlijk een wonder dat Oasis nog bestaat. Prima donna Liam vecht met alles en iedereen, verschijnt niet op soundchecks, doet niet aan promotie en verdwijnt geregeld halverwege een optreden van het podium. Dit alles tot wanhoop van broer en muzikaal brein Noel. Naast persoonlijk, hebben ze ook artistiek menig diep dal doorgemaakt. Na Definitely Maybe en (What’s The Story) Morning Glory? is het almaar bergaf gegaan met de broertjes uit Manchester. Nog even kon Oasis hun status als rockgoden behouden met de goede singles op Be Here Now en de verbazingwekkende sterke b-kantjesplaat The Masterplan. Daarna was het drie keer niks met Oasis. Standing on the Shoulder of Giants en Heathen Chemistry kunnen maar beter vergeten worden. De band raakte uit de gratie en werd in 2000 de band nog van het podium gejoeld op Pinkpop.

Vijf jaar na dato zet Oasis weer voet op Nederlandse bodem. Het nieuwe album Don’t Believe the Truth is weer een stap in de goede richting en dat kan ook van het optreden in de Heineken Music Hall gezegd worden. Tuurlijk: Liam blijft een arrogante coke-snuiver die met z’n tamboerijn over het podium zwalkt, het publiek aanspreekt met cunts en cockheads en heel matigjes zingt, of liever gezegd sneert. Dat laat niet weg dat de goede akoestiek in de zaal, de uitzinnige vreugde bij het publiek en het solide spel van de band zorgden voor een uitstekend optreden van de Mancunians. Met een repertoire waar je U tegen zegt, konden ze het zelfs permitteren om krakers als ‘Supersonic’, ‘Stand By Me’, ‘D’ You Know What I Mean?’, ‘Shakermaker’ en ‘Some Might Say’ achterwege te laten.

Het al snel uitverkochte optreden en de uitgelaten sfeer in Heineken Music Hall toonde aan dat Oasis nog steeds ongekend populair is. Dat ondanks het feit dat de laatste albums nou niet echt lovend besproken werden. Zijn de Oasis-fans soms wars alle artistieke pieken en dalen? Vinden ze Oasis echt nog steeds de beste Britse band? Benieuwd naar de reacties, besloot KindaMuzik een aantal bezoekers te interviewen.

Jan Breeman (rechts): ‘Dit was een concert zonder enige ziel. Vanaf het eerste album ben ik fan. Toen hadden ze nog die fuck off bollocks-houding. Nu is het allemaal te soft geworden. Liam is meer down to earth geworden, is getrouwd en heeft kinderen gekregen. Misschien moet hij weer wat meer drugs gaan gebruiken.’

Chris McPhee (links): ‘Het was ‘fuckin’ goed! Ik volg Oasis al een aantal jaren en dit is de vierde keer dit jaar dat ik Oasis live zie. Samen met vrienden ben ik helemaal uit Dundee, Schotland gekomen voor dit concert. Ik vind het moeilijk te zeggen wat hun beste album is. Laat ik The Masterplan voor de verandering maar eens noemen. Van het concert vond ik de cover van ‘My Generation’ het beste. Het was echt een topavond en daarnaast hebben we ook flink genoten van jullie wiet.’

Monica Remijnse & Sylvia Grootscholten (rechts): ‘Het was geweldig. De sfeer was uitstekend en de mensen waren leuk. Er waren veel uitgelaten Engelsen die met bier gooiden. We kennen Oasis vanaf het begin, maar dit is de eerste keer dat we ze live hebben gezien. We stonden redelijk vooraan. (What’s The Story) Morning Glory? is nog steeds ons favoriete album. Die nieuwe nummers zijn iets minder goed. ‘Wonderwall’ en ‘Don’t Look Back in Anger’ blijven de beste nummers. Die kan iedereen meezingen.’

Ruben van der Werff (links): ‘Ik ben fan van het eerste uur. In 1997 was ik er ook al bij in de Brabanthallen. Nu was het optreden beter door het goede geluid. (What’s The Story) Morning Glory? is nog steeds het beste album. Het laatste album vond ik redelijk, die twee daarvoor niet. Be Here Now is eigenlijk het laatste echt goede album. Toch is Oasis nog steeds de beste band van Engeland, hoewel ik Bloc Party ook wel graag hoor.’

Judith Laanen & Rutger Kemper (rechts)
Judith: ‘Best leuk daar in de pit. Nooit gedaan. Rutger moest me beschermen, haha. Oasis ken ik pas sinds kort. Ik heb (What’s The Story) Morning Glory? gekocht en die nieuwe ken ik ook wel. Eigenlijk is dit pas mijn tweede concert ooit. Het beviel me zeker. Mijn eerste concert was van Green Day, maar dat viel me tegen.’
Rutger: ‘Het was inderdaad leuk daar vooraan. Ik ving zelfs bijna de tamboerijn van Liam! Ik ken Standing on the Shoulders of Giants en Don’t Believe the Truth en vind ze beiden goed. Op de fiets luister ik graag naar Oasis. Al die nieuwe Britse bandjes vind ik wel aardig, maar uiteindelijk is Oasis nog steeds de beste.’

Bas de Graaff (gitarist Gem, links): ‘Het optreden was super! Midden jaren negentig vond ik Oasis fantastisch. Die enorm bombastische gitaarsound, echt te gek! Oasis heeft zeker invloed op Gem. Die vette Britpop-gitaren, dat hadden we nog niet in Nederland. Vincent (Lemmen, mede-oprichter van Gem, red.) en ik wilden de eerste Nederlandse band met die sound worden. Vroeger vond ik Oasis wel beter. Toen waren ze echt working class heroes, nu is het een geoliede, perfecte Britpopband geworden. Op die oude nummers als ‘Rock ’n Roll Star’ en ‘Cigarettes & Alcohol’ ga ik echt helemaal uit mijn dak.’

http://www.kindamuzik.net/live/oasis/oasis-11138/11138/
Meer Oasis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/oasis