Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dag één besloot met de conclusie dat het beste werk kwam van de oudgedienden en dag twee begint met precies hetzelfde gevoel. Ook Girls in Hawaii [foto boven] is al lang geen onbekende meer. De band trakteert de bezoekers in de Muziekschool op wat waarschijnlijk een van de beste optredens van het weekend zal zijn. De Walen weten hun dromerige indiepop ongelooflijk spannend te houden, door tempowisselingen, meerstemmige zang en het gebruik van onalledaagse instrumenten. Het maakt hun muziek enorm afwisselend en krachtig. De gelaagde pop van de Belgen is niets minder dan hoogst indrukwekkend.
Heel wat minder spannend is You Me at Six in corpsballensociëteit Vindicat. De aalgladgestreken emopop is leuk voor puberende skaters, maar valt niet serieus te nemen. De band ontbeert namelijk elke vorm van eigenheid en originaliteit. Beter dan dat wordt het dan al snel en dat geldt ook voor het Belgische Ghinzu. Maar heel indrukwekkend is hun prestatie ook niet te noemen. De wat opgezwollen rock, her en der aangevuld met elektronica, blinkt niet uit in zeggingskracht en overtuigt maar matigjes. (BB)
Een van de leukste optredens komt van Katzenjammer uit Noorwegen. Een geweldige bandnaam en het is bij lange na geen kattengejank wat de vier in het roze gestoken meisjes laten horen. Compleet goofy en een enthousiaste bende op het podium, maar ook zonder maffe uitstraling blijft deze gejaagde folk à la Friska Viljor en Stuurbaard Bakkebaard meer dan overeind. De bezoekers in het NewsCafé zijn meteen verkocht, helemaal als ze willen weten "if we know this Dutch song?" Na "Schipper mag ik overvaren?" schreeuwt de zaal hard "Ja of nee!" terug. (HV)
Birdy Nam Nam tilt in het Grand Theatre het traditionele dj-werk naar een nieuw plan en verheft het tot een kunstvorm. De Fransen hebben allemaal een eigen draaitafel met dito mengpaneel. Ieder heeft een ander instrument op zijn plaat staan. Ze mixen en scratchen het geheel briljant in elkaar en er ontstaat hele dikke muziek waar je niet stil op kunt blijven staan. Dit is een knap staaltje muziek maken. Het is niet verrassend dat deze mannen nogal wat nationale en internationale muziektitels op hun naam hebben staan. (KV)
Veel aparte bands staan dit weekend in Vindicat, zoals Turbo uit Hongarije. Het is een schoolvoorbeeld van een bandje dat het Grote Boek der Rockposes in één adem heeft uitgelezen en alle hoofdstukken tegelijk wil uitbeelden: getergde koppen, wild zwaaiende gitaren, voetje op de monitor... Het is allemaal eerder ontwapenend dan stoer. Iets minder overacting komt die jaren zestig- tot en met jarentachtigrock vast ten goede. (HV)
In de Puddingfabriek moet het feest nog op gang komen. De gerespecteerde Belgische heren van Aeroplane staan daar voor een bijna lege zaal. Aangezien hun talenten voornamelijk op het producersvlak liggen, in plaats van in het entertainen, doet het optreden wat mat aan. Wel maken ze prachtige Italodisco-achtige remixen van onder andere Friendly Fires, MGMT en Bloc Party en zijn ze zeker de moeite waard.
Tijdens de prima set van Shameboy begint de Puddingfabriek zich langzaam te vullen om tijdens de set van The Subs uit haar voegen te barsten. Vorig jaar kon men op EuroSonic al kennis maken met deze energieke en wederom Belgische act en dit jaar gaan The Subs voor hard. Hun muziek lijkt zelfs richting techno te gaan, maar dan wel met trance-randjes. 'Fuck That Shit' hakt er in ieder geval goed in en het ijs is voor de rest van de avond gebroken en verpulverd. (KV)
Het Vlaamse tweetal The Black Box Revelation [foto boven] is van een andere muzikale orde, maar minstens even interessant. De elementaire rock van het gitaar-drumduo brengt alles wat fan is van bier, leren jasjes en goeie groove in vervoering. Het duurt niet lang voordat de afgeladen Grote Zaal in Vera druipt van het zweet van het meespringende publiek. De vuige beukblues van The Black Box Revelation biedt weliswaar niets nieuws, maar maar wat ze laten horen is uiterst meeslepend en plezierig. (BB)
Vera sluit vrijdag af met drie bepaald niet op hun mondje gevallen Finse 'dames': Le Corps Mince de Françoise. Een volle zaal kijkt goedkeurend toe hoe het quasi-rellerige trio mooie oneliners als "If I'm a do, you're a don't" en "I'm the bitch of bitches" combineert met catchy electrorock, een vleugje jaren tachtig en wat hiphop. (HV)
De beloftes en hypes blijven dit jaar op EuroSonic een beetje achter of zakken gewoonweg door het ijs. Leuke muziek is er echter genoeg; deze komt alleen wel van namen die toch al enige bekendheid hebben verworven.
http://www.kindamuzik.net/live/noorderslag/eurosonic-2009-dag-2/18002/
Meer Noorderslag op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/noorderslag
Deel dit artikel: