• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Motorpsycho

Ambitieus avant-progproject blijft in twee steden overeind.
11 april 2012, Effenaar, Eindhoven en Vera, Groningen

Tekst: Bas Ickenroth en André Rozendaal

Beeld: Remco Brinkhuis

Publicatiedatum: 17 april 2012

Eerder dit jaar bracht Motorpsycho The Death Defying Unicorn uit, hun versie van ambitieuze avant-progrock uit de jaren zeventig. Om dit album volledig tot zijn recht te laten komen, spelen ze deze tour het hele album integraal, want "it is a piece of music designed to be played and listened to in sequence", zoals de mannen het zelf zeggen. KindaMuzik was getuige van twee performances, in Eindhoven (11 april) en in Groningen (13 april). Hieronder delen Bas Ickenroth en André Rozendaal hun ervaringen met elkaar, en met de lezers.

Bas: "Nou, ik weet niet hoe het in Groningen was, maar in Eindhoven was het bij vlagen weer geniaal hoor, die Motorpsycho-live-ervaring. Niet dat we anders verwachtten natuurlijk. Maar toch, die nieuwe plaat is een bijna overambitieus progmonster, en om dat dan integraal te spelen? Is wel lef hebben, niet?"

André: "Ik moet je trouwens eerst iets bekennen, want ik ben niet zo thuis in jarenzeventigprogrock. King Crimson heb ik wel eens wat van gehoord, maar daar blijft het wel bij. Het was mij wel weer duidelijk dat het inderdaad een prachtstaaltje masturbatoire gitaarkunst was. Ik had mijn aandacht dan ook meer bij het overweldigend gruizige stonerrockelement dat ze er eveneens in legden. De ogen van velen in Vera waren dan ook snel gesloten om fijn weg te zweven."

Bas: "Alles ademde trouwens jarenzeventigprog; neem bijvoorbeeld alleen die aankleding al: de bassist en gitarist in dezelfde wijde hippiehemden, en toetsenist Stale Storlokken had zelfs een cape om, als ware hij Rick Wakeman zelve. Allemaal over the top natuurlijk, maar het paste er wel bij."

André: "In Groningen hadden ze een soort zeventiende-eeuwse scheepskleding aan. Meesterdrummer Kenneth Kapstadt spande de kroon, die zat erbij als een verdwaalde handelsreiziger. Het zal wel met de inhoud van de plaat te maken hebben: een muzikale fabel over zeereizen langs het land van de Moren, naar het einde van de aarde. Dan schipbreuk lijden en in een reddingsbootje als gevolg van de ontberingen van dagenlange honger en dorst in een soort semireligieus delirium belanden. De muziek paste hier trouwens uitstekend bij, laverend tussen overdonderend orkestraal en uitzichtloos ingehouden."

Bas: "Het duurde in Eindhoven trouwens wel een paar minuten voordat ze er helemaal 'in' zaten, wat natuurlijk niet zo heel vreemd is bij zo'n complexe muziek. Ik had wel een beetje het gevoel dat de gitarist en bassist op de top van hun kunnen speelden; in tegenstelling trouwens tot de duidelijk meer geschoolde drummer en toetsenist."

André: "Eens. Ik denk dat de drummer misschien wel de beste is die ze ooit hadden. Hij hield mijn aandacht constant vast. De souplesse die hij aan de dag legt, is fenomenaal. Aan de toetsenist kon je bij momenten wel horen dat hij de zoon van een kerkorganiste is, met al die bombast. Helaas waren er wat technische problemen met het orgel, zodat de twee gitaristen hem vaak overstemden met hun bekende van-dik-hout-zaagt-men-planken-riffs. Kwam de organist hier in Eindhoven nog een beetje bovenuit?"

Bas:"Soms wat te weinig. Net als de zang hier en daar. Niet dat dat heel erg was, want vooral in het gedragen gezongen middenstuk vielen de mannekes wel heel erg door de mand. Ik kan inmiddels aardig wat hebben als het Motorpsycho betreft, maar dit was zo godvergeten vals dat het gênant was. Maar het samenspel, de composities, en zeker die uitgesponnen improvisatie ergens op twee derde van het geheel, maakten het allemaal meer dan goed. Wat zeg ik, het was zeker tegen het einde gewoon weer geniaal!"

André: "De samenzang bleef in Groningen redelijk overeind. Voordat ik het wist was het trouwens voorbij met die muzikale fabel. Dat is een goed teken natuurlijk, hoewel ik het op een gegeven moment wel wat eentonig vond worden. Met uitzondering van de stukken die ze opbouwden van lieflijk rustig naar onheilspellend harde improvisaties. Ik las trouwens dat de muziek van hun eerste album Lobotomizer prominent aanwezig is op deze plaat. Ze deden nog twee toegiften van Heavy Metal Fruit zodat ze toch weer ruim twee uur klokten."

Bas: "Nou, Lobotomizer hoor ik er niet in terug, het is en blijft vooral die ode aan de jarenzeventigavant-prog van King Crimson, Soft Machine, Mahavishnu Orchestra, zelfs Frank Zappa. En als ze dan in de toegift ook nog afsluiten met het fenomenale 'Taifun' van Trust Us kan niet anders dan geconcludeerd worden dat de Noorse mannen het wéér hebben geflikt!"

André: "Amen."

http://www.kindamuzik.net/live/motorpsycho/motorpsycho-5934/22787/
Meer Motorpsycho op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motorpsycho