• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Motel Mozaique 2007: het overkoepelende verslag

Een wisselvallige editie van een gastvrij festival.
13 april 2007, Diverse locaties, Rotterdam

Tekst: Jurgen van den Brand, Maurice Dielemans, Rob van Leeuwen, René Passet en Mischa Verheijden

Beeld: Jelmer de Haas en Eva Ruiter, Jelmer de Haas en Eva Ruiter

Publicatiedatum: 15 april 2007

Bij een motel verwacht je gastvrijheid en op dat vlak zit het wel goed bij meerkunstenfestival Motel Mozaique. De service is zelfs beter dan tijdens de voorgaande edities. Lange wachtrijen of opstoppingen komen slechts sporadisch voor en lossen als vanzelf op.

Dat is deels te danken aan de rustige vrijdagavond, die niet volledig uitverkoopt, maar wellicht ook door de nieuwe festivallocaties. Nighttown doet niet meer mee, daarvoor in de plaats staan acts geprogrammeerd in Off_Corso, Lantaren/Venster en Rotown.

Naast service hoop je ook op kwaliteit en op dat vlak beleeft Motel Mozaique een wisselvallige editie. Echte toppers ontbreken in het programma, waardoor de bezoeker het vooral in de breedte moet zoeken. Maar zo gevarieerd als de namen op het affiche zijn, zo afwisselend is de kwaliteit van de optredens.

De vrijdag blijkt niet voor niets rustig, want op Deerhoof [foto boven] en in mindere mate Goose na, weten weinig acts te overtuigen. De eerste, lievelingen van Sonic Youth, speelt een experimenteel soort pop die zijn charme onleent aan de kleine Japanse frontvrouwe die met een lief stemmetje de gitaarexcercities begeleidt. Puntig, urgent, de popversie van Melt Banana. Deerhoof heeft deze Friend Opportunity met beide handen aangegrepen. Ook Goose wint zieltjes met een knallend optreden, maar hun goede livereputatie is al langer bekend.

!!! staat muzikaal als een huis, maar de show wordt verpest door de schreeuwerige zanger Nic Offer. Bij The Hold Steady [foto onder] is de zaal niet voor niets bijna leeg, het energieke optreden kan niet verhullen dat het gezelschap afgezaagde rock speelt die dertig jaar geleden al gedateerd was. Later op de avond bieden de lompe set van Digitalism en de ruige show van Priestbird meer hoop voor de toekomst, maar toch overheerst teleurstelling.

Beter toeven is het op de zaterdagavond. Het optreden van Bunny Rabbit is gedenkwaardig en betoverend, terwijl Midlake zorgt voor een vroeg hoogtepunt met hun ingetogen, melancholische rocksongs die een klassiek gevoel uitstralen. De livereputatie van de band is niet uitermate goed, maar op basis van deze show zijn is de band zeer zeker weer welkom in het clubcircuit.

Ook Pop Levi [foto onder] overtuigt met zijn wilde optreden. Terwijl zijn popliedjes op debuutalbum The Return to Form Black Magick Party mechanisch en uitvergroot klinken, speelt Levi op het podium vooral een combinatie van alle rockgoden waar hij in de popencyclopedie over heeft gelezen. Het resultaat is ruiger dan verwacht en minder toegespitst op de songs.

Niet alles is deze avond even goed. Op plaat verrast het Britse hippiecollectief The Bees met een onderscheidend en divers geluid: van sixtiespop tot ska, via reggae naar soul. Live walst het collectief dit unieke geluid met platte solo’s tot een saaie eenheidsworst. Ook Rodriquez, die tijdens Motel Mozaique onder andere wordt begeleid door Anne Soldaat, valt uit de toon met zijn Bob Dylan-obsessie. Met de enkele uitschieters in het achterhoofd, is het echter niet vreemd dat de zaterdagavond wél is uitverkocht.

Zo is er bijvoorbeeld Fixkes, een Belgische band die gebruik maakt van de door Flip Kowlier geopende deuren voor dialectpop. Het zestal uit Stabroek (nabij Antwerpen) brengt nostalgische liedjes over het leven voor dertigers. Neem de aanstekelijke single ‘Kvraagetaan’: welke dertiger herkent zich niet in de hoop dat een ex-lief een beetje ongelukkig is in haar nieuwe relatie? En geniet daar stiekem van.

Ook genieten is het van Rotterdam zelf, de thuisstad die voor Motel Mozaïque 2007 als inspiratiebron dient. Deze editie wordt vormgegeven middels architectuur, Rotterdam is immers 2007 City of Architecture. Hoewel muziek de hoofdmoot vormt, is er ook voldoende anders te ontdekken. Waar de beeldende kunst op de hoofdlocatie wat teveel is weggestopt in hoekjes, kan je om de architectuur van de havenstad niet heen. Dat onderstreept de architectuurwandeling In-between Stations.

De wandeling vertrekt vanaf het niet meer als dusdanig functionerende treinstation Hofplein. Het is voor het festival omgedoopt in Perron Mozaïque en is met muziek en architectuur een heuse festivallocatie. Het Observatorium biedt er een prachtig uitzicht op de hoogbouw in het stationsgebied. Vooral na het invallen van de duisternis maken alle lichtjes Manhattan aan de Maas zichtbaar. Na afloop van de wandeling krijgt elke deelnemer een drankje van de organisatie. Gastvrijheid prijkt immers bovenaan het lijstje van Motel Mozaïque.

Op dat vlak zit het zoals gezegd wel goed tijdens deze editie. Dat de optredens niet altijd even sterk zijn, is niet vreemd: een festival als Motel Mozaique is juist ideaal om van verschillende acts te proeven en daar een eigen favoriet uit te pikken. Het verhult echter niet dat Motel Mozaique 2007 een wisselvallige editie is van een gastvrij festival.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/motel-mozaique/motel-mozaique-2007-het-overkoepelende-verslag/15230/
Meer Motel Mozaique op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motel-mozaique