Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het voordeel van een line-up met Danko Jones en Motörhead is dat je weet wat je krijgt en ook dat het goed is. Omdat mensen nu eenmaal gek zijn op dat soort voorspelbaarheid, is 013 tot de nok toe afgeladen.
Danko Jones trapt af met een optreden dat zoals gebruikelijk half bestaat uit muziek en half uit machopraatjes. Dat zijn dan ook nog grotendeels dezelfde praatjes die bij eerdere concerten de revue passeerden. Het album dat Jones eerder dit jaar uitbracht is ook iedereen al weer vergeten en de huidige drummer haalt het nog steeds niet bij de vorige. Kortom: Danko Jones zit op een neerwaartse lijn. Het archief is gelukkig gevuld met krakers als 'White Cadillac', 'Lovercall' en de onvermijdelijk afsluiter 'The Mountain'. Zo valt er toch het nodige te genieten, al is gezien het tourschema dat Jones er op nahoudt in Nederland de vraag wie in het publiek hem die nummers níét al vijf keer heeft zien spelen.
De setlijst van Motörhead [foto's] is zelfs verrassender dan die van Danko Jones. De rock-'n-rolllegenden hebben ook een nieuwe plaat uit, Motörizer, maar spelen daar nauwelijks iets van. Naast de geijkte klassiekers komen wel bijvoorbeeld onbekendere nummers als 'Going to Brazil' en 'Another Perfect Day' voorbij.
Minder positief is de toevoeging van een lange drumsolo aan het concert. Niet omdat drummer Mickey Dee de spotlights niet verdient - hij speelt goed en is ook niet te beroerd de clown uit te hangen om het publiek op te jutten - maar omdat dat nou eenmaal geen interessante muziek oplevert. Ook het akoestische intermezzo 'Whorehouse Blues' is niet bepaald een hoogtepunt. Ze lijken vooral bedoeld als rustmomenten voor Lemmy, die de drankinname tijdens het concert ook al grotendeels beperkt tot een flesje Gatorade. Gitarist Phil Campbell heeft nog wel stoer een bekerhouder aan zijn microfoonstandaard met daarin pontificaal een groot glas bier, maar ook hij drinkt er nauwelijks uit. De heren worden toch wat ouder en zijn professional genoeg om een goede show voor eigen hedonistische uitspattingen te laten gaan.
Bij zo een professionele show horen ook de onzichtbaar gemonteerde vaste camera's die op schermen close-ups van de muzikanten laten zien en het naadloos over laten lopen van de laatste tonen van 'Overkill' in een outrotape. Zo kunnen zelfs op het gebied van technische innovatie veel jonge honden nog wat leren van Motörhead.
http://www.kindamuzik.net/live/mot-rhead/mot-rhead-danko-jones/17789/
Meer Motörhead op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mot-rhead
Deel dit artikel: