Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lambchopvoorman Kurt Wagner is een man on the street, de gewone man van de straat. Als ik zijn kwetsbare stem hoor, dan moet ik altijd denken aan de videoclip bij het nummer 'It's My Life' van Talk Talk, waarin iemand uit alle macht probeert om iets gezegd te krijgen.
Het is als in een nachtmerrie: je zet het op een lopen en voelt een hete adem in de nek, maar de voeten zijn aan de grond vastgenageld.
Telkens als ik Wagner hoor, dan zie ik ook het schilderij De Schreeuw van Edvard Munch voor me...
Lambchopliedjes zijn eigenlijk ook minuscule schilderijen, die bivakkeren op de grens tussen een surrealistische droomwereld en het leven van alledag.
Er is bovendien geen band zo onberekenbaar als Lambchop, en dat zorgt ervoor dat ik iedere keer toch weer verlang naar een concert of nieuwe plaat van hen, of ze nu stevig rocken of op een softere toer zijn.
Aan de andere kant ziet Kurt Wagner er, met zijn hoornen bril en versleten baseballpetje, altijd hetzelfde uit en geeft hij je het vertrouwde gevoel dat hij je beste vriend is, waaraan je zo je diepste geheimen kan vertellen.
Lambchop zou hoe dan ook nooit kunnen bestaan zonder de creatieve geest van Wagner, die zich maar al te graag laat omringen door veel bevriende muzikanten.
U mag het misschien overdadig en geldverslindend vinden dat een stille singer-songwriter als Wagner zelden zonder een muur van muzikanten om hem heen op het podium is te vinden. Zulke rustige melodieuze liedjes waarmee Lambchop de show in Tivoli opent, kunnen misschien ook met een paar man minder worden gespeeld. Daarentegen is de warme, volle sound juist kenmerkend voor het rondreizende muziekcircus en orkest uit countrystad Nashville, dat het deze tournee zonder zwijgzame kracht Deanna Varagona doet.
Tussen de mooie liedjes door heeft Lambchop een vragenronde voor het publiek ingelast. Als iemand in de zaal roept dat hij haar mist, loopt pianist en moppentapper Tony Crow naar voren en maakt hij een foto van de vreemde man in het publiek, om op te sturen naar Deanna.
Een andere terechte vraag die men heeft, is waarom ze helemaal geen cd's hebben meegenomen. De nieuwe plaat heet Damaged en verschijnt al op 14 augustus. Dat het schijfje niet tijdens het enige Nederlandse optreden van de wereldtournee wordt verkocht, is natuurlijk een gemiste kans.
De nieuwe nummers die worden gespeeld, klinken niet veel anders dan de laatste Lambchopplaten. Bij de oudere nummers zoals 'The Militant' realiseer ik me dat het jammer is dat de band geen echt pakkende en controversiële songs meer schrijft en vooral kiest voor sferische ballades. De punkachtergrond is verleden tijd.
Niet getreurd echter, de broeierige sfeer krijgt een matig gevuld Tivoli al vrij snel in een trance. Het wordt op een gegeven moment zelfs zo stil dat Kurt Wagner zich zorgen begint te maken over het publiek. Een paar keer volgt er een ontlading van de band, als een aardbeving op een zomerse dag in Limburg.
Het grootste deel van de tijd brengt Wagner, als enige zittend op een stoel, door met het creëren van een gemoedelijke ambiance, die de band tussen publiek en groep hechter maakt. Als Wagner president van Amerika zou zijn, dan zou de wereld er een stuk beter uitzien, maar dan hadden we de magie van een regenachtige zomeravond als deze moeten missen. Moeilijke keuze.
http://www.kindamuzik.net/live/lambchop/lambchop-730/13563/
Meer Lambchop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lambchop
Deel dit artikel: