http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Lambchop

In grootste bezetting niet te evenaren.
03 maart 2004, Paradiso, Amsterdam (NL)

Publicatiedatum: 06 maart 2004

Kurt Wagner, hij oogt een beetje als één van de duizenden pompbediendes langs de verlaten snelwegen in de Verenigde Staten. De aanvoerder van het ruimdenkende alt.countrygezelschap Lambchop wordt nooit gezien zonder zijn onafscheidelijke baseball cap en de grote bril met hoornen montuur. Kurt Wagner, een vriendelijke plattelandsjongen met een fluisterstem en slechts één diepe wens: zingen als Curtis Mayfield. De voormalige kunstenaar, kunstleraar en parketlegger, die in het Wilde Westen opgroeide tussen de rednecks en hillbillies, bedient zich van een opmerkelijke ingetogenheid en een intelligent gevoel voor humor. We herinneren ons het vorige optreden van Lambchop op een Koninginnedag in de hoofdstad, toen hij zojuist aangeschafte singeltjes uitdeelde aan het publiek. Vanavond is de voorman van Lambchop teruggekomen. Lambchop in haar grootste bezetting telt maar liefst elf muzikanten, inclusief The Dafo String Quartet en orkestleider Kurt Wagner. Ze geven de aftrap van de Europese tournee in een zo goed als uitverkocht Paradiso.

Zes minuten na aanvangstijd en zonder voorprogrammaatje geven de violistes van het excentrieke strijkorkest de instrumentale voorzet, waarna Wagner en de vele bekende Lambchop-gezichten het podium van de poptempel opklauteren. Achter de vleugel zit de immer flauwe moppentapper Tony Crow. Toegegeven, de grap over het Chinese echtpaar en de broccoli is deze keer erg leuk, maar we geven hem toch niet zo snel een eigen cabaretprogramma. Aan de linkerkant staat de sympathieke Deanna Varagona, die haar prachtige solo-cd's en exclusieve Varagona-tandenstokers in de aanbieding heeft. Op gitaar zorgen onder andere Paul Niehaus, die hier eveneens de pedalsteel hanteert, William Trovillion en Mark Nevers voor wonderlijke geluiden. In het begin is Lambchop - als een jonge hond - nog zoekende naar de juiste toonaarden. Lambchop, sedert 1986 het buitenbeentje van de popmuziek, jongleert die eerste minuten ietwat onhandig met het materiaal van de nieuwste cd's Awcmon en Noyoucmon. De strijd duurt niet lang, want vier of vijf nummers later worden we meegezogen in de surrealistische wereld van Wagner en de zijnen.

Lambchop De rustige escapades worden nét op het juiste moment, dus voordat een onoplettende enkeling in slaap sukkelt, afgewisseld met uptempo intermezzo's, waarbij de sublieme afstelling van het geluid het zowaar mogelijk maakt om alle muziekinstrumenten te onderscheiden. Vanzelfsprekend ligt de nadruk op het recente werk, maar onderweg maken ze een tussenstop voor nummers van Is a Woman en Nixon. De gedreven versie van 'Up with People', met een hoofdrol voor het hoge stemmetje van Kurt Wagner, lokt zelfs enkele mensen uit hun comfortabele zetels. Het enthousiasme wordt alsmaar groter. De groep uit Nashville wordt onder luid gejuich tot viermaal teruggeroepen voor een toegift. Twee keer wordt voldaan aan de smeekbedes van de dolenthousiaste concertgangers, waarna wordt afgesloten met een snoeiharde versie van 'Get a Grip on Yourself' van The Stranglers. Na afloop kijken we toe hoe Kurt Wagner probeert om iedere fan tevreden te stellen met een handtekening, maar als het tafereel na twintig minuten nog niet is afgelopen, besluiten we maar naar huis te gaan.