• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Johnny Dowd / Bomb-Shelter

God en rock-'n-roll.
24 maart 2006, Nighttown, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 26 maart 2006

Ik ken veel mensen die niet van Johnny Dowd houden. Het belangrijkste excuus dat ze geven, is dat hij niet kan zingen en nauwelijks een gitaar weet vast te houden, laat staan dat hij weet hoe hij de snaren moet bedienen. Dat lijken goede redenen om een concert van hem te missen, maar er is vaak genoeg bewezen dat muzikale onkunde een onuitputtelijke bron van creativiteit kan zijn.

Ieder concert van Johnny Dowd is anders. Intussen heeft hij ook een aardig potje gitaar leren spelen en doorgaans weet Dowd hoe hij het serieuze publiek moet bewerken. Niet voor niets groeit het aantal volgelingen met ieder concert en wordt hij telkens teruggevraagd. Alleen in Rotterdam al speelde hij meerdere malen bekende zalen als Waterfront, Rotown en Nighttown plat. Veel goede herinneringen aan zijn legendarische concert in de basement komen terug.

Vanavond spelen Johnny, de geschifte drummer Willie B. (alias Brian Wilson) en keyboardman Michael Stark in een goedgevulde theaterzaal. De late avond wordt gepresenteerd door Happy Avenue, maar op enkele giechelende meisjes rond een microfoon na, merk je weinig van dit artiestencollectief. Het feestje was waarschijnlijk vlotter verlopen als de felicitaties van medewerkers achterwege waren gebleven.

Het is nog altijd riskant om Johnny Dowd pas rond 23.00 uur te laten beginnen. Voor je het weet, nuttigt de zanger eerst een fles whisky van een goed merk in de kleedkamer en verschijnt hij in beschonken toestand op het podium. Zo kan ik me nog die keer in Waterfront herinneren, dat hij dronken van het lage podium ging stagediven. Maar in Nighttown verschijnt hij redelijk nuchter op het podium.

De boodschap van vanavond is meteen duidelijk: er moet flink gerockt worden! De minimale bezetting zorgt voor een funky begeleiding, waarmee de oude Johnny zijn talent voor rappen kan uiten. De nummers van de kersverse cd Cruel Words klinken op het eerste gehoor erg groovy, en dat bevalt me wel. "I don't care, I'm in a wheel chair", zingt Dowd in 'Praise God', waarin hij flink afgeeft op president Bush. Voor zijn moeder speelt hij 'Cradle of Lies'.

Erg serieus wordt het gelukkig niet. Op z'n Rotterdams trakteert het publiek Johnny op veel enthousiaste oerkreten en wildemansdansjes, zeker wanneer hij het tamelijk onnozele, maar daarom niet minder leuke 'Ding Dong' inzet. Totale overgave wordt bereikt wanneer Dowd de rol van Amerikaans tv-dominee speelt en een speech houdt, waarbij de Hallelujas en de Jesuses je om de oren vliegen. Als hij dan ook nog eens 'Johnny B. Goode' speelt en eindeloos zijn eigen naam door de microfoon schalt, weet ik het zeker: Johnny Dowd is God.

Toch is er ook bescheidenheid bij Dowd te bespeuren. Zo bedankt hij voorprogramma Bomb-Shelter, dat een weergaloze rock-'n-rollshow gaf. De piepjonge gasten gingen zich drie kwartier lang te buiten aan stomende bluesrock en zweterige rock. De drumsolo aan het einde was tamelijk overbodig, maar verder niets dan lof voor de jongens van Bomb-Shelter, die op hun beurt uit hun dak gingen bij Johnny Dowd.

Foto's uit het KindaMuzik archief.

http://www.kindamuzik.net/live/johnny-dowd/johnny-dowd-bomb-shelter/12348/
Meer Johnny Dowd op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/johnny-dowd