• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Johnny Dowd

Johnny Dowd bezweert de duivel met een ritmebox.
23 april 2015, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Publicatiedatum: 26 april 2015

Drie minuten voor aanvang van het concert wandelt Johnny Dowd het podium op. Hij maakt een praatje met wat bezoekers en plugt zijn gitaar in. Dowd werd er ver voor de release van zijn meest recente langspeler, That's Your Wife on the Back of My Horse, al van beschuldigd Amerikaanse folkmuziek om zeep te brengen. Dit doet Dowd met plezier, hij relativeert zijn eigen prestaties en slaagt er altijd in het publiek te vermaken.

Dowd slaat het boek met teksten open en opent met het titelnummer van zijn veertiende en laatste langspeler. Tijdens het volgende nummer breekt Dowds begeleider een van zijn gitaarsnaren. Mike Anderson moet terug naar de kleedkamer om de schade te herstellen. Dowd zet een ritmebox aan en vervolgt het concert alleen. Hij vraagt wat hulp van het publiek. "The best singers come from Holland", zo zegt hij. Hij zet het refrein van 'John Deer Yeller' in en vraagt het publiek de regel "Gonna love that girl, till the day I die" mee te zingen. Dowd noemt het zojuist begonnen koor 'a choir of angels' en zet het eerste couplet in. Het nummer wordt besloten met een gitaarsolo die het huiswerk zou kunnen zijn van een piepjonge leerling voor zijn eerste muziekles. Dowd speelt gitaar op een manier die wonderlijk simpel oogt maar altijd kloppend klinkt. Daarbij bezit hij de prettige kwaliteit om op precies de juiste momenten wat valse noten te zingen.

Begeleider Mike is intussen terug op het podium en besluit na gedane arbeid een pauze te nemen. Dowd legt de gitaar neer en declameert het nummer 'Drip Drop'. Elk couplet eindigt met de prachtige zin: "That was long ago / That was yesterday."

Na elk nummer is er een praatje en Dowd slaagt er steeds in om de bezoekers te vermaken, maakt een dansje en geeft begeleider Mike nog wat rust. Na ongeveer zestig minuten zet Dowd een kerstnummer in. Na 'XMAS' gaat hij staan, bedankt zijn ouders, het publiek, Mike en Prince. "Still one of the best artists on guitar", zo meldt hij. Hij kondigt meteen de toegift 'Smile' van Charlie Chaplin aan.

Dowd sluit het concert af zoals hij het is begonnen. Hij geeft wat mensen een hand en zwaait naar het publiek. Dowd is geen muzikant voor een perfect concert, maar met een ritmebox en een begeleider is hij wel in staat om elke zaal langer dan een uur te vermaken. Hij neemt daarbij iedereen en vooral zichzelf op de hak. Voor de laatste langspeler schreef hij 'The Devil Don’t Bother Me', een op zijn lijf geschreven nummer. Dowd laat zich door niemand de les lezen. Dat mag nog jaren zo blijven.

Foto van Maurice genomen bij de BinneNach in 2008 (CC BY-NC-SA 2.0)

http://www.kindamuzik.net/live/johnny-dowd/johnny-dowd-881/25905/
Meer Johnny Dowd op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/johnny-dowd