• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Johnny Dowd is even groot als het leven

In oktober toerde Johnny Dowd door Nederland. De optredens, met videoprojecties door zijn vrouw, stonden in het teken van het huwelijk en vormden eigenlijk een theatershow. Je zou een bitter commentaar verwachten van een man die wordt beschouwd als een zwartkijker en cynicus, maar niets is minder waar. "Ik wil nooit worden wat andere mensen zeggen dat ik ben. Weloverwogen obscuur of gewoon vreemd."

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 28 oktober 2004

Met zijn huidige serie optredens geeft Johnny Dowd een geheel andere invulling aan zijn muziek. "Elke keer als ik optreed probeer ik iets anders te doen. Ik raak snel verveeld en het is dan goed om iets anders te doen en mezelf niet voor gek te zetten door steeds hetzelfde trucje te doen", vertelt hij. Zijn vrouw speelde een grote rol bij de totstandkoming van het concept. "We hebben nog nooit eerder zo samengewerkt. Zij maakte de video's; heeft ze in elkaar gezet uit oude familiefilmpjes en ik maakte daar de muziek bij." De videobeelden hebben geen bijrol tijdens de optredens, maar vormen een belangrijk deel van het totaalaspect. Dowd: "Ik wilde iets doen met die beelden als onderdeel van het geheel en niet als ondersteuning van de muziek."

Vader
De optredens hebben niet direct betrekking op zijn eigen huwelijk. "Ik ben al dertig jaar gelukkig getrouwd", vertelt Dowd lachend. "Ik heb zo veel liedjes geschreven die over het huwelijk gaan, over mijn kijk daarop, over mijn familie, over echtscheidingen. Dus dan ga je denken over een concept, over een thema, en dat verbind je dan."

Hij vond veel inspiratie in wat hij om zich heen zag in de loop der jaren. Voordat hij zijn huidige vrouw ontmoette was Dowd ook al eens getrouwd. En toen hij opgroeide, in de jaren zestig op het platteland van Oklahoma, scheidden zijn ouders. Dat blijkt een grote invloed op hem te hebben gehad. "Toen ik opgroeide was scheiden niet zo gewoon als het nu is. En zeker in het kleine dorpje waar ik opgroeide, dat was schókkend." De ervaringen die hij als kleine jongen opdeed hebben veel invoed gehad op hoe hij later naar relaties en zaken als het huwelijk zou gaan kijken.

Na een korte stilte vertelt Dowd over zijn ouders. "Mijn vader was als een koning. En hij werd aan de kant gezet door mijn vier zusjes en mijn moeder. Het was een soort coup. Ze zetten de koning af." Na de scheiding van zijn ouders ging Johnny met zijn moeder en zusjes mee. Met zijn vader heeft hij lange tijd geen contact meer gehad. Het weinige contact dat er was, werd gekenmerkt door ruzies. "Mijn vader, en misschien spreekt dat ergens wel voor hem, bleef bij zijn opvattingen. Als hij over dingen sprak die hij fout had gedaan, dan zei hij op het einde: 'Maar als ik het weer moest doen, dan zou ik het precies zo doen'." Dowd zelf is anders. "Als ik een herkansing kreeg dan zou ik het júist anders doen. Maar mijn vader hield dat vol tot het einde. Hij zou nooit buigen of tot een compromis komen. Dus ik moest dat óf accepteren óf nooit meer contact met hem hebben."

Dowds ouders zijn inmiddels overleden, en dat is een belangrijke reden waarom hij juist nu met deze serie optredens is begonnen. "Omdat mijn liedjes en de films van mijn ouders feitelijk niet veel met elkaar te maken hebben, was dat eerder wel wat oncomfortabel." De liedjes die Dowd gebruikt zijn niet specifiek geschreven voor de optredens. Hij heeft een aantal nummers die thematisch overeen kwamen gebruikt om zijn verhaal te vertellen. "En die songs geven weer hoe ik die kwesties zelf heb ervaren. Liedjes die vanuit mijn vaders standpunt handelen, zijn dus eigenlijk mijn fantasie bij wat hij gedacht zou hebben." Op de opmerking dat juist dat gegeven alles heel persoonlijk moet maken reageert hij voorzichtig. Een gemompeld "Ja, da's waar", voordat hij verder praat.

Individu
Dowd is zich bewust van het beeld dat veel mensen van hem hebben. Hij wordt vaak neergezet als zwartkijker en dat lijkt lastig als je iets persoonlijks wil overbrengen. "Ik wil nooit worden wat andere mensen zeggen dat ik ben: weloverwogen obscuur of gewoon vreemd." Het liefst wil hij een gewone jongen zijn, op een podium, dat wel. "Ik wil niet 'larger than life' zijn. Ik wil even groot zijn als het leven, of liever nog iets kleiner", zegt hij lachend. "Ik probeer om in een optreden iets persoonlijks op zo'n manier neer te zetten dat jij ook begrijpt wat ik bedoel. Een echt goede performer als Ray Charles zei precies wat ik voelde, ongeacht wat hij zei of deed." En dat is wat Johnny Dowd mist in veel van de huidige, populaire muziek. "Ja, je probeert ook geld te verdienen, maar waar het echt om gaat is dat iemand het mooi vindt. Het klinkt wat afgezaagd, maar anders sta je alleen maar op een podium jezelf voor gek te zetten. Een probleem met veel muziek van nu is dat alles aan de massa wordt gericht en niet aan het individu."

Het gebrek aan aandacht voor het individu is iets waar Dowd moeite mee heeft. "Het individu wordt hoe langer hoe minder belangrijk. Dat zie je in de muziek, dat zie je bij de overheid. Dus eigenlijk zou het ook een compliment zijn als iemand tegen je zegt dat hij je muziek afgrijselijk vindt. Het zou in elk geval persoonlijke kritiek zijn."

En juist met een optreden, dat in zeer sterke mate is bepaald door persoonlijke sentimenten en ervaringen, lijkt het belangrijk om goed begrepen te worden. "Ik hoop dat het er meer zijn, maar als er één iemand is die ontroerd raakt..." Dowd aarzelt en praat vervolgens verder met een halve grijns. "Ik weet dat het nooit een stadion vol zal zijn, maar ik hoop dat het er meer zijn dan één persoon... Als maar één iemand ontroert raakt, dan zou dat te gek zijn."

Internet
Een stadion zal Johnny Dowd inderdaad wel nooit vol krijgen, maar dat geeft natuurlijk niet. Op de vraag of hij van zijn muziek kan rondkomen rolt hij overdreven met zijn ogen. "Ik kan ervan leven... Als ik op straat zou willen leven..." Hij verdient met andere woorden wel wat met zijn muziek, maar niet genoeg. Daarom werkt hij nog steeds in het verhuisbedrijf dat hij heeft opgezet voordat hij in de muziek ging. Rondrijden met verhuiswagen doet hij echter niet veel meer, hij houdt zich nu meer bezig met het management. Wellicht als hij jonger was geweest, dan had hij misschien de gok gewaagd om zich volledig op de muziek te richten. "Ik heb nu ook niet meer de behoefte om constant in een tourbusje te slapen."

Wel barst hij van de ideeën. "Ik heb er nog veel, te veel. Ik heb al een plaat gemaakt, alleen is het volgens mijn platenmaatschappij nog te vroeg om hem uit te brengen. Zelf zou ik best om de drie of vier maanden een plaat uit willen brengen." Dus bekijkt hij de mogelijkheden die het internet hem biedt. "Ik heb een goede website. Mijn vrouw heeft hem ontworpen." Hij heeft veel liedjes en zou ze best online willen aanbieden. "Dan ben ik er van af. Dan kun je liedjes online zetten die mensen weer kunnen downloaden. Het heeft dan toch geen nut meer voor mij. Ik ben blij om te kunnen zeggen dat iets af is. Anders blijf je er maar mee zitten."

De vraag of dat downloaden dan gratis moet zijn of tegen betaling moet plaatsvinden vindt hij lastig. "Ik verkoop niet genoeg platen om me daar echt druk om te maken", zegt hij. "En als ik dat wel deed, dan was het ook niet zo belangrijk meer. Als je veel verkoopt en iemand downloadt tien procent van je muziek, dan kun je er nog steeds goed van leven. Maar als iemand tien procent van míjn platen ging downloaden..." Hij is even stil en barst vervolgens in lachen uit. "Man, ik zou pijn lijden..." Maar uiteindelijk zegt hij relativerend: "Ach mensen maken een bootleg en verkopen het op E-Bay. En dat is ook weer goede reclame voor mij. Het echte geld verdien ik toch met de plaatjes die ik bij mijn concerten verkoop."

http://www.kindamuzik.net/interview/johnny-dowd/johnny-dowd-is-even-groot-als-het-leven/7621/
Meer Johnny Dowd op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/johnny-dowd