• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Johnny Dowd

Het huwelijk als inspiratiebron.
07 oktober 2004, Paard van Troje, Den Haag (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Daniël Sarphatie

Publicatiedatum: 09 oktober 2004

Voor de onwetenden: Johnny Dowd is een Amerikaanse zanger die na een succesvolle carrière tussen verhuisdozen en leegstaande gebouwen op late leeftijd debuteerde met liedjes over moord en doodslag. Afgelopen dagen was hij, samen met trouwe dienaar Willie B., op tournee door Nederland voor een exclusief theaterprogramma waarin het huwelijk centraal stond. Het Paard van Troje noemde het een Special Poetry Show en die ondertitel van het concert schrikte een heleboel mensen af. Niet veel meer dan twintig bezoekers hadden de moeite genomen om de kleine zaal van de Haagse muziekclub te betreden.

Terwijl de grote zaal volstroomde met publiek voor hoofdact Solomon Burke was het bij Johnny D. En Willie B. tien minuten voor aanvang nog angstvallig leeg. Het kon het eigenzinnige duo amper iets schelen. De lichten dimden en het macabere ´Wedding Bells´ opende het programma. Beide heren zaten in stoeltjes en stoeiden met elektrische gitaren. De zwijgzame Willie B., die van origine drummer is in de band van Dowd, klooide met samplers en effecten. Het was een bijzondere gebeurtenis in een vrijwel lege zaal. Tijdens een geluidsfragment van een piano rolden de heren een shagje en verschenen op het immense videoscherm foto´s en filmpjes uit het archief van de familie Dowd. Het beeldmateriaal, dat van een dvd-schijfje kwam, was zorgvuldig geselecteerd door de vrouw van Johnny Dowd. Gelukkig getrouwde mannen zingen vaak over relaties die stuk gaan. Somber en monotoon was de inhoud die van een diepe lading was voorzien. Een enkele keer miste je de aanwezigheid van zangeres Kim Sherwood-Caso, zoals in ‘Death Comes Knocking’.

De werkelijke show begon pas na de aftiteling van dvd, toen de twee het barpersoneel wakker schudde met ´Johnny B. Goode´. Er waren weliswaar niet veel mensen, maar het intieme zaaltje trilde met die toepasselijke cover binnen de kortste keren op haar grondvesten. Een toegift kon niet uitblijven, dus zong Dowd een bloedstollende versie van ´Last Night I Had the Strangest Dream´ als eerbetoon aan Johnny Cash. Het hield niet op voor het selecte gezelschap, want na ´Fortunate Son´ van die goede oude John Fogerty (nog niet eerder door Johnny Dowd gespeeld) speelde hij het derde antioorlogslied op rij, ´Praise the Lord´. Geweldige tekst trouwens: “Praise the Lord / I don´t care / I´m in a Wheelchair.” Na zoveel dolenthousiaste reacties gaven de heren netjes iedereen en een hand en werd er met hen nog minutenlang doorgesproken over het geweldige optreden. En het publiek van Solomon Burke? Tja, die waren natuurlijk allang vertrokken.

foto uit archief

http://www.kindamuzik.net/live/johnny-dowd/johnny-dowd-7466/7466/
Meer Johnny Dowd op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/johnny-dowd