• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jennie Stearns / Johnny Dowd

Nog weirder dan voorheen, dankzij iets teveel wodka's met ijs.
01 april 2004, Waterfront, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 03 april 2004

Jennie Stearns en Johnny Dowd hebben meer gemeen dan alleen de eerste letter van hun voornaam. De twee komen heel toevallig uit hetzelfde smalltown Amerika en ze zingen beiden over de schaduwzijde van het platteland.

Johnny Dowd, die op latere leeftijd debuteerde als de zingende verhuizer, was zojuist uit een diepe winterslaap ontwaakt om zijn nieuwste plaatwerk, Cemetry Shoes getiteld, te promoten in het Nederlandse clubcircuit. Natuurlijk, de beste man doet het op die manier al jaren, maar van tevoren weet je eigenlijk nooit precies wat hij gaat doen of wie hij er deze keer weer voor meebrengt. In het begin trok hij nog wel eens op met die charmante blondine, een zekere Kim Sherwood-Caso, daarna zagen we hem een paar keer solo en tegenwoordig treedt vriend Dowd veelvuldig op met de doorgewinterde drummer Brian Wilson. Die donderdagavond was Wilson er ook bij. Het verschil zat deze keer, behalve uiteraard ook in de uitbreiding van het repertoire, in de aanwezigheid van Jennie Stearns, die Dowd zowel als voorprogramma als in een aantal Johnny Dowd-nummers begeleidde met haar zwoele stemgeluid.

Van de geplande theatertournee met gesproken woord is, behoudens een eenmalig optreden op Crossing Border, jammer genoeg heel weinig terecht gekomen. Waarschijnlijk kreeg de promotie van de nieuwe cd voorrang. De gedachte bij het zittend zien van Johnny Dowd van in een luxueuze theaterzaal met fluwelen stoeltjes doet mij ook bijna net zoveel huiveren als Dowds gekrenkte arbeidersstem. Gelukkig dan ook maar dat de voormalig beroepssjouwer in een vertrouwde setting was te bewonderen, alhoewel hijzelf nog niet eerder een optreden verzorgde in Waterfront. Het Rotterdamse Waterfront is toch een prima zaal voor Dowd. Het lage podium voorkwam weliswaar dat een van zijn verwoede pogingen om een duik in het publiek te nemen niet ten volste kon benutten, maar desondanks stapte hij op een gegeven moment nog eventjes het publiek in om zich als ware jeugdheld bij de menigte te vervoegen. Een paar trouwe fans werd zelfs in de unieke gelegenheid gesteld zijn elektrische gitaar even aan te raken, jawel.

Johnny Dowd is meestal een prettig gestoorde gast, maar in Waterfront had hij gewoon net iets teveel wodka's met ijs naar binnen gewerkt. Hij wankelde op zijn benen en de laatbloeier mompelde onverstaanbaar tussen de nummers door. De bekende Dowd-gitaarsolo's en zijn heerlijk valse zang klonken zo mogelijk nog weirder dan voorheen, terwijl drumjongen Wilson en de naamloze toetsenist van Jennie Stearns zorgden voor een gedreven begeleiding. Het is dan ook wel een beetje vreemd dat bij het hoogtepunt van de avond de begeleiding juist heel minimaal was. Het eenzame hoogtepunt voltrok zich in de cover 'Last Night I Had the Strangest Dream', een werkelijk prachtige vertolking als hommage aan de grote Johnny Cash, moge hij voor eeuwig voortleven in zijn muziek.

Misschien had hij toch iets minder moeten drinken, dan stond hij niet zo plompverloren en melig op het podium. De redding kwam toch steeds op het nippertje van zijn zwijgzame mini-band en Jennie Stearns. Het was ook wel vreemd om soms twee keer hetzelfde nummer achter elkaar te horen, zoals met de knallende opener, 'Pictures from Life's Other Side', maar als je met het zowat vierhonderdste optreden op Nederlandse bodem nog steeds je aanhang op het verkeerde been kan zetten, weet je dat goed bezig bent.

Heel anders was vreemd genoeg openingsact Jennie Stearns. Ze was dus vlak na een uitgebreide tournee langs buurthuizen en boerderijen in afgelegen dorpjes uitverkoren om met de Johnny Dowd Band op tournee te gaan. Ook weer niet zo heel gek, want op haar verse album Sing Desire zong zij het fraaie nummer 'Delight', dat weer door Johnny Dowd was geschreven. Toch maakt Jennie een hele andere, zeg maar, rustiger en iets gewonere (lees: meer traditionelere) variant van americana. In Waterfront kostte het haar wel veel moeite op de aandacht te winnen van het publiek, daarvoor blijken haar liedjes toch net iets te kalmpjes om op eigen benen te staan. Een beetje teleurstellend was het optreden van Jennie Stearns en de meegebracht toetsenist (deze keer niet de onderwijzer Gabe Tavares) dan ook wel. Hetzelfde kon gezegd worden van de magere opkomst, maar dat was toch iets minder kwalijk.
Alleen bij de laatste twee nummers kwam ze een beetje los, maar toen was al het al bijna elf uur en werd het toch echt tijd voor Johnny Dowd.

(foto Johnny Dowd: Glitterhouse website; foto Jennie Stearns: Julie Magura)
» Bezoek Jennie Stearns website
» Bezoek Johnny Dowds website

http://www.kindamuzik.net/live/johnny-dowd/jennie-stearns-johnny-dowd/5564/
Meer Johnny Dowd op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/johnny-dowd