http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Howe Gelb / Okieson

Excentriciteit in de overtreffende trap.
22 mei 2012, Roepaen, Ottersum

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Bart van den Hoogenhoff

Publicatiedatum: 25 mei 2012

Een warme, benauwde lentedag. Onder een kraakhelderblauwe lucht maakt de natuurrijke omgeving van Nationaal Park de Maasduinen zich op voor het bezoek van een songwriter uit een eveneens warme, maar dan vooral kurkdroge omgeving. Howe Gelb, vooral bekend door zijn verleden als frontman van Giant Sand, mag vandaag zijn kunstje doen in een klooster te midden van het grasgroen.

Na het steevaste introductiepraatje van podiumdirecteur Chris Tangelder staat de schijnwerper van Roepaens nachtclub allereerst gericht op muzikale pareltjes uit eigen streek - als je Nijmegen daar voor het gemak even onder rekent, want daar komt Okieson (onderste foto) vandaan. Vandaag is zanger Sebastiaan van Bijlevelt helemaal solo en akoestisch. Met veel gevoel en emotie verhaalt hij in en rond zijn liedjes onder andere over zijn oude Nijmeegse studentenhuis en de inspirerende prachtomgeving van de Ooijpolder. Die intieme, warme liedjes zijn ook hier uitstekend op hun plaats.

Excentriciteit in de overtreffende trap, dat gaat zeker op voor de eigenzinnige liedjessmid Howe Gelb (bovenste foto). Op een aangenaam rommelige, onalledaagse manier richt de man uit Tucson, Arizona zijn show in. Eveneens solo. Op chronologie begint hij bij 1976 en hij werkt uiteindelijk naar de actualiteit. Bij de klassiekers uit eigen doos zoekt hij niet zelden met een guitig vragende blik naar de juiste woorden. Zijn unieke speelse manier zorgt echter voor sympathie in plaats van irritatie.

In de ietwat broeierige nachtclub van Roepaen mompelzingt de gortdroge Gelb ongeveer een uur lang uit zijn inmiddels indrukwekkende oeuvre. Telkens poogt hij te prikkelen. Onder meer door een betoog over het Grolschbier dat geschonken wordt of door het publiek aan te bieden een biertje te halen in de tijd die hij nodig zegt te hebben om de afstand tussen zijn stoel en de piano te overbruggen. Veel respons levert dat niet op. Na nog wat schone pianoliedjes (waarbij de klankkast vakkundig ontbloot wordt) breit zijne gruizigheid een einde aan de voorstelling en na een uiteenzetting over het verschil tussen de gulden - die hij in alle coupures verzamelde - en het huidige monopolygeld zet hij zijn gitaarkoffer vol schijfjes vooraan het podium neer. Om toe te voegen dat men mag betalen wat men het waard vindt. En weg is hij, op weg naar een blik op de nachtelijke sterrenhemel.

Okieson