• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Gorillaz

Nieuwe mijlpaal in totaaltheater.
15 november 2010, Heineken Music Hall, Amsterdam

Tekst: Hans Vrijmoed

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 17 november 2010

Het zag er lang naar uit dat het er nooit van zou komen; een Nederlands optreden van Gorillaz. De afgelopen jaren klonk het meer dan eens dat "dit de laatste show zou zijn". Damon Albarn had nog tal van andere projecten lopen, en de illustere tekentafelband was in eerste instantie sowieso niet bedoeld voor de podia. Tijdens de handvol shows die tot vorig jaar plaatsvonden, verscholen de muzikanten zich dan ook achter hologramprojecties van hun cartooneske alterego's. Een peperdure productie die te kostbaar bleek om mee te toeren.

Deze zomer bleken de rollen omgedraaid; op de festivals van onder andere Glastonbury en Roskilde bleek Gorillaz verre van een multimediale gimmick; hier stond een echte liveband. Of beter: een totaaltheater met een geslaagde rolverdeling tussen de muzikanten en tekenfilmfiguren. Kortom: torenhoge verwachtingen voor een al maanden uitverkocht concert in Amsterdam, die moeiteloos worden ingelost.

Dat Snoop Dogg de bezoekers vanaf het videoscherm welkom heet in de wereld van Plastic Beach en net als Lou Reed, Mark E. Smith, Shaun Ryder en vele andere gastartiesten van de albums niet op het podium staat; weinig mensen die ermee zitten. Alsof er nog plek voor was tussen de tientallen muzikanten die wél rond dirigent Damon Albarn op de planken staan: Clashlegendes Paul Simonon en Mick Jones, de rappers van De La Soul, Neneh Cherry en Bobby Womack. Vooral die laatste schittert al vroeg in de set, in het pompende 'Stylo'.

De meeste bezoekers lijken vooral op te veren als de oude en meer dansbare hits van de eerste twee albums langskomen. Plastic Beach werd eerder dit jaar wisselend ontvangen, maar in deze live-uitvoering en in combinatie met de spectaculaire videobeelden komt alles een stuk beter uit de verf. Dan blijkt ook pas echt hoe breed Gorillaz uit de muziekgeschiedenis put; hiphop, stampende electro, rock, punk, gospel... En ook niet-westerse muziek is de band niet vreemd, met de gastrol van Syrische muzikanten in 'White Flag', nog zo'n uitschieter in deze indrukwekkende voorstelling.

De uitgelaten euforie in de zaal krijgt even een knauw als Bobby Womack terugkomt voor het gevoelige 'Cloud of Unknowing', met rauwe oorlogsbeelden in plaats van de tekenfilms. Maar de feeststemming is snel terug in de rest van de toegift met 'Clint Eastwood' en 'Demon Days'. Het blijft alleen de vraag of er een tweede kans komt voor wie er misgreep; Albarn heeft laten doorschemeren dat er voorlopig even geen grote tournees meer inzitten. Er lijkt ook even geen weg meer terug; met deze voorstelling heeft Gorillaz een nieuwe standaard gezet waar voorlopig weinig bands aan kunnen tippen.

http://www.kindamuzik.net/live/gorillaz/gorillaz-5967/20916/
Meer Gorillaz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gorillaz