http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Gorillaz | Plastic Beach

Muzikale melting pot.
CD, Parlophone

Tekst: Thomas Heerma van Voss

Publicatiedatum: 19 maart 2010

Het geesteskindje van de muzikale omnivoor Damon Albarn en striptekenaar/artiest Jamie Hewlett weet steevast de meest uiteenlopende stijlen en klanken bij elkaar te gooien, wat onoverkomelijk een muzikale melting pot tot gevolg heeft. Plastic Beach sluit in dat opzicht perfect aan bij haar voorganger: je hoort een Engelse grimerapper in samenwerking met een Libanees orkest, Bobby Womack op een track met Mos Def en ga zo nog maar even door. En wederom is er alle reden voor een buiging, want het is Gorillaz ook op dit derde album gelukt een overtuigend geheel af te leveren.

Door dat woord ontstaat misschien de gedachte dat er wordt gebruikgemaakt van een concept, en dat is in strikte zin ook wel zo, maar het is de muziek waarmee het meeste wordt verteld. Neem een uitschieter als Empire Ants, een nummer dat haast een recensie op zich verdient. Met een bijzonder sensitieve drumpartij, hoge gitaartonen en een praktisch onhoorbaar pianootje word je als luisteraar meegenomen naar hogere atmosferen; een sfeer waar Albarn zelf trouwens ook bijzonder veel aan bijdraagt: zijn stem klinkt zowaar als een extra instrument.

Er zijn op Plastic Beach tal van dit soort indrukwekkende momenten te vinden; nummers die stuk voor stuk op zichzelf staan doordat ze nergens op elkaar lijken, maar gezamenlijk toch een strakke eenheid vormen. Plastic Beach verdient het absoluut om in één ruk beluisterd te worden. Dan valt niet alleen op hoeveel verschillende stijlen elkaar in rap tempo opvolgen, maar ook hoe goed het album is opgebouwd. Albarns dromerige stem is de bindende factor tussen de meest diverse gastartiesten en de meest uiteenlopende ontspannende klanken. Het enige wat ontbreekt zijn supersingles als 'Clint Eastwood' en 'Feel Good Inc', maar verder is er nauwelijks reden tot klagen. Met Plastic Beach laat Gorillaz namelijk zien met de inmiddels welbekende ingrediënten een heerlijk nieuw recept te kunnen voorschotelen.