• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

GY!BE & Hangedup

Tussen kunst en kitsch: apocalyptische beelden in een themapark.
22 mei 2003, Primavera Sound, Barcelona (ES)

Tekst: Hans van der Linden

Beeld: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 03 juni 2003

De dag voordat het Primavera Sound festival officieel van start ging vond er op twee plaatsen in Barcelona een openingshappening, la fiesta de presentación, plaats. The Streets speelden in het Apolotheater in de binnenstad en Hanged Up en Godspeed You! Black Emperor mochten alvast op het hoofdpodium van de festivalsite aantreden. Ook al werden deze concerten niet op de reguliere affiche vermeld, toch vonden vele geïnteresseerden hun weg naar het gebeuren.

Het concert vond op een ietwat vreemde lokatie plaats. Het Poble Espanyol, een themapark rond Spaanse architectuur, is qua opzet te vergelijken met bijvoorbeeld het Belgische Bokrijk. Het bestaat uit een wirwar van straatjes en trappen die de bezoeker op een vrij ecclectische manier confronteren met verschillende bouwstijlen van het Iberisch schiereiland. De toegangspoort van Avila vormt de officiële ingang. Eens dit gepasseerd, komt men uit op een typische Plaza Mayor waar men voor de gelegenheid het hoofdpodium heeft geplaatst.

In deze setting mocht Hanged Up als eerste aantreden. De band tourt gedurende drie weken als voorprogramma met GY!BE doorheen Frankrijk, Spanje, Portugal en Griekenland. Tijdens hun 45 minuten durende concert trad de duisternis langzaam in. Ze speelden een erg gedreven en strakke set met als enige rustpunt het moment waarop een vioolsnaar vervangen moest worden. Het grootste deel van Kicker In Tow passeerde de revue. Viool en drums zijn op elkaar ingespeeld en het geluid was evenwichtig gebalanseerd. Op de enthousiaste publieksreactie werd helaas niet ingegaan en bisnummers bleven weg.

Terwijl feedback uit de boxen klonk, wachtte het publiek op Godspeed You! Black Emperor. Ze stonden om 21.30 geprogrammeerd maar er zou nog meer dan uur passeren voordat ze het podium betraden. Eerst verscheen drummer Aidan die een Spaanse tekst voorlas. De inhoud daarvan werd pas iets later duidelijk wanneer Efrim met een tolk op het podium verscheen en na iedere zin de microfoon aan deze man doorgaf. De Spaanse jeugd blijkt de Engelse taal niet erg machtig te zijn. GY!BE wilde het concert niet aanvatten alvorens iedereen die nog buiten in de rij stond, binnen was. Nadat hieromtrent door het publiek democratisch door handopsteking gestemd was, excuseerde de band zich eveneens voor het feit dat de toeschouwers hun vingerafdruk moesten laten nemen om getuige te kunnen zijn van hun concert en benadrukt dat dit niet meer zal gebeuren. De organisatie had er immers voor gekozen om de toegangstickets van een barcode te voorzien en dit te koppelen aan de vingerafdruk van de toeschouwer om bedrog tegen te gaan. Een erg duur systeem dat niet al te vriendelijk overkwam.

Rond kwart voor elf nam het negenkoppig collectief op het podium plaats. Onder een waas van schaars blauw licht luidde Efrims gitaar ‘Monheim’ in. Het overige instrumentarium vervoegde zich geleidelijk en de apocalytisch aandoende geluiden werden vergezeld van beelden. Steden en straten gleden in slow motion voorbij en werden gecombineerd met een projectie die ze al van hun prille begin met zich meetorsen: ‘Hope’. Naar het einde toe werden de beelden concreter. Men was getuige van een massale anti-oorlogsmars en de economische motieven van de Amerikaanse oorlogspolitiek werden expliciet belicht. Het schouwspel oogde zoals steeds vrij statisch. In het halfduister ontwaar je negen gestalten die min of meer in een symmetrische positie geplaatst zijn en waarvan twee gitaristen tegenover elkaar gezeten op hun stoel aan het kronkelen zijn. Tegen deze surrealistische achtergrond wordt je met muziek geconfronteerd waarvan de kracht je niet onbewogen kan laten.

Net zoals op Yanqui U.X.O. werden de samples achterwege gelaten. De monumentale composities wisselden elkaar af terwijl het contact met het publiek zo goed als onbestaande was. De microfoon was immers direct na de stemming van het podium verwijderd. Het valt op dat de opbouw van hun nummers gedurende vier releases zo goed als constant gebleven is. Eén of meerdere instrumenten heffen een minutieuze melodie aan welke gedurende de rest van het nummers bombastisch ten top gedreven wordt. Soms gaat dit gepaard met ritmeveranderingen zoals bij ‘Rockets Fall On Rocket Falls’ waar het onheilspellende gebonk van de drums in een meer dynamische melodie met subtiele(re) gitaarvariaties overgaat. Gaandeweg word je er van overtuigd dat de band nog steeds garant staat voor muzikale constructies die je wegblazen, je vernietigen en je tot slot verweesd achterlaten. Erg indrukwekkend.

De twee uur durende luistertrip wordt tijdens een tweede bisronde afgesloten met een rustig wijsje terwijl één van de muzikanten, gehuld in orange T-shirt en korte broek, met een metalen deksel en een houten stok doorheen het publiek wandelt en op de maat meetrommelt.

Toch nog één bemerking. Het nieuwe nummer dat ze speelden, was volgens hetzelfde stramien opgebouwd, zij het dan dat de gitaarpartijen frivoler en gevarieerder ingevuld werden. Dit kwam minder imposant over dan de bombastische constructies die tot nog toe opgenomen werden wat uiteraard vragen doet rijzen over hun toekomst. Nu is het wel zo dat eenzelfde bezorgdheid tijdens een vorige passage ook al de kop opstak. Toen kwam de band bij momenten gevaarlijk dicht bij symfonische rock maar Yanqui U.X.O. getuigt ervan dat deze vrees overbodig was. Maar dat neemt niet weg dat het voor hen erg moeilijk wordt om zichzelf te overtreffen.

http://www.kindamuzik.net/live/godspeed-you-black-emperor/gy-be-hangedup/3300/
Meer Godspeed You! Black Emperor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/godspeed-you-black-emperor