Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jason Lytle [bovenste foto] schuifelt het donkere podium op, draait aan enkele knoppen en begroet de mensen in de zaal tijdens de eerste flarden muziek van 'Now It's on'. Lytle, slechts begeleid door een gitarist, opent met een nummer van Grandaddy. Under the Western Freeway was in 1997 de eerste Europese release van deze groep. De muziek was lofi en viel op door de breekbare vocalen van Lytle. Bij optredens ging regelmatig iets mis, omdat de antieke apparatuur van de groep volgens Lytle 'met elastiekjes en paperclips' bij elkaar werd gehouden. Zo ontstonden er verhalen over concerten waarbij de groep langer bezig was met de reparatie van apparatuur dan met spelen. Vanaf 2009 verschenen er sololangspelers, waarvan House Snow in 2014 de laatste was. Op het podium van de Tolhuistuin verrast Lytle met een mededeling. ʺ75 years ago I had a band called Grandaddy. We're working on a new record and it will be out next year. The songs are okay.ʺ Tot groot enthousiasme van het publiek speelt Lytle het gloednieuwe 'Songbird's Song'. Na een fijne set van ruim vijftig minuten sluit Lytle met 'Levitz' in stijl af. Bescheiden, eigenzinnig, breekbaar en zonder pauzes voor reparaties.
De tegenstelling tussen de sjofel geklede Lytle en de in maatpak gestoken Howe Gleb is groot. Gelb komt op en heeft na minder dan dertig seconden de zaal in zijn greep. Giant Sand [overige foto's] is met de gitaristen Brian Lopez en Gabriel Sullivan een betrouwbaar lopende muzikale machine. 'Wind Blown Waltz' opent het concert en na het nummer zegt Gelb met twinkelende ogen: ʺDank u wel.ʺ De Amerikaan heeft er zin in en het is duidelijk dat deze avond mogelijk kan worden bijgezet in de categorie onvergetelijke concerten.
Giant Sand speelt nummers uit een lange carrière. De tournee is aangekondigd als de afscheidsronde van de groep. In 1985 was er het debuut Valley of Rain en - vele langspelers later - in 2015 Heartbreak Pass. Vanuit thuisbasis Tucson, Arizona reist Gelb de wereld over om albums te maken en op te treden. In de nummers zijn rock, Americana, country, folk en zelfs jazz te horen. Met vakmanschap smeedt de bijna zestigjarige muzikant de losse delen tot soms broeierige, altijd herkenbare songs. Na zes nummers kruipt Gelb voor 'Irresponsible Lovers' achter de piano. Hij vertelt in de toekomst slechts jazz te willen spelen en bij de eerste akkoorden verandert de zaal in een jazzclub. 'Impossible Thing' kondigt hij daarna aan als een 'future jazz standard.'
Giant Sand is geen gewone groep. Het is vaak een rockband, maar verandert soms ook in een jazzcombo of een muziekgezelschap met gasten. Voor 'Man on a String' en 'Hurtin' Habit' komt dochter Patsy Gelb de groep vocaal versterken. Bij 'Hewlett's Daughter' gespt Jason Lytle de gitaar om en verdwijnt Gelb van het podium. Voor 'Jakup', een nummer van Danger Mouse en Sparklehorse, neemt Gelb opnieuw plaats achter de piano. Zo is er ook visueel voldoende variatie bij de prachtig gespeelde liedjes.
'Transponder' sluit het concert af, maar het publiek wil meer. Giant Sand komt terug en speelt de toegift 'Tumble and Tear'. Tijdens het applaus staat Gelb glimlachend op het podium. De groepsleden zijn al op weg naar de kleedkamer en dan zet Gelb met een brede grijns 'Heaventually' in. De muzikanten komen terug en vallen in. Na het twintigste nummer van een voorbeeldig concert gaan na twee minuten applaus de lichten aan en start de man achter de knoppen muziek. Mensen draaien naar de deur van de concertzaal als plots Giant Sand weer op het podium verschijnt en met 'Every Now and Then' en 'Lost Love' nog twee nummers speelt. Dan is het echt afgelopen. Vanuit de club van Howe Gelb gaan de bezoekers op zoek naar een fiets, een bus, een auto of de pont. Het afscheid van Giant Sand eindigt met een onverwachte en prachtige apotheose. Onvergetelijk.
http://www.kindamuzik.net/live/giant-sand/giant-sand-jason-lytle/26644/
Meer Giant Sand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/giant-sand
Deel dit artikel: